سرمایه شرکت تضمین طلب طلبکاران از شرکت است و به همین دلیل شرکا نمی توانند از آن برداشت کنند،اما کاهش سرمایه با حفظ حقوق طلبکاران مجاز است،مشروط بر آنکه در این کاهش تساوی حقوق صاحبان سهام نیز رعایت شود.

کاهش سرمایه هم در فرضی که شرکت به سبب زیان در شرایط نامطلوبی قرارداد مفید است و هم در فرضی که شرکت سودده است.هر گاه شرکت به سبب زیان،قسمتی از سرمایه اش را از دست بدهد تا این ضرر جبران نشود،تقسیم سود میان شرکا امکان پذیر نخواهد بود.البته قبل از تقسیم سود باید مبلغی نیز به عنوان اندوخته الزاماَ کنار گذاشته شود.با کاهش سرمایه شرکت به حد دارایی واقعی آن شرکا می توانند در صورت سوددهی شرکت،سود حاصل را بین خود تقسیم کنند،چه لازم نیست مانند فرض ذکر شده منتظر جبران کمبود سرمایه ناشی از زیان بمانند.گاه کاهش سرمایه به سبب زیان الزامی است که شرایط آن در ماده 141 لایحه قانونی 1347 آمده است.هرگاه شرکت از لحاظ مالی در وضعیت مطلوبی باشد،کاهش سرمایه کمتر مورد پیدا می کند،ولی اگر هم سرمایه کاهش یابد بی فایده نخواهد بود.در واقع،ممکن است دارایی شرکت کافی باشد در حالی که هنوز قسمتی از مبلغ اسمی سهام پرداخت نشده است،در این صورت اگر شرکت صاحبان سهام را وادار کند این مبلغ را بپردازند بی فایده نخواهد بود،در حالی که کاهش سرمایه معادل مبلغ پرداخت نشده سهام موجب می شود بدهی شرکا به شرکت از میان برود.
ب)شرایط قانونی کاهش سرمایه
1.تصویب مجمع عمومی.
در حقوق ما مجمع عمومی فوق العاده تنها مرجعی است که می تواند درباره کاهش سرمایه تصمیم گیری کند(ماده 189 لایحه قانونی 1347)؛ولی عملی کردن کاهش سرمایه با هیات مدیره شرکت است و مجمع عمومی به پیشنهاد هیات مدیره تصمیم گیری می کند:"پیشنهاد هیات مدیره راجع به کاهش سرمایه باید حداقل 45 روز قبل از تشکیل مجمع عمومی فوق العاده به بازرس یا بازرسان شرکت تسلیم گردد.پیشنهاد مزبور باید متضمن توجیه لزوم کاهش سرمایه و همچنین شامل گزارشی درباره امور شرکت از بدو سال مالی در جریان و اگر تا آن موقع مجمع عمومی عادی نسبت به حساب های سال مالی قبل تصمیم نگرفته باشد حاکی از وضع شرکت از ابتدای سال مالی قبل باشد"(ماده 190 لایحه قانونی 1347)."بازرس یا بازرسان شرکت پیشنهاد هیات مدیره را مورد رسیدگی قرار داده و نظر خود را طی گزارشی به مجمع عمومی فوق العاده تسلیم خواهد نمود و مجمع عمومی پس از استماع گزارش بازرس تصمیم خواهد گرفت"(ماده 191 لایحه قانونی 1347)
2.محدودیت کاهش سرمایه.
شرکت نمی تواند سرمایه خود را به کمتر از مبلغی که قانون برای تشکیل آن معین کرده است کاهش دهد.این مبلغ برای شرکت سهامی عام حداقل 5 میلیون ریال است و برای شرکت سهامی خاص حداقل یک میلیون ریال (قسمت اول ماده 5 لایحه قانونی 1347)؛ بدین ترتیب اگر زیان های وارد بر شرکتی چنان باشد که میزان سرمایه از حداقل مقرر اقدام کند،یا به نوع دیگری از انواع شرکت های مذکور در قانون تجارت تغییر شکل یابد،وگرنه هر ذی نفعی می تواند انحلال آن را از دادگاه صلاحیتدار درخواست کند و هرگاه قبل از صدور رای قطعی موجب درخواست انحلال منتفی نشود،دادگاه حکم به انحلال شرکت خواهد داد.(قسمت دوم ماده 5 لایحه قانونی 1347)
3.رعایت تساوی حقوق شرکا.
کاهش سرمایه وقتی میسر است که به تساوی حقوق صاحبان سهام لطمه ای وارد نشود.(ماده 189 لایحه قانونی 1347) قانونگذار در اجرای این اصل پیش بینی کرده است کاهش اختیاری سرمایه(در فرضی که کاهش به سبب زیان معادل نصف سرمایه نباشد)از طریق کاهش بهای اسمی سهام به نسبت متساوی و رد مبلغ کاهش یافته هر سهم به صاحب آن صورت می گیرد(تبصره همان ماده)؛ یعنی نمی توان کاهش سرمایه را به بعضی از سهام تحمیل کرد و به بعضی تحمیل نکرد.در فرض کاهش اجباری سرمایه موضوع ماده 141 لایحه قانونی 1347 نیز کاهش تعداد سهام یا مبلغ اسمی سهام بدون توجه به تعداد سهام اشخاص و نوع آن(عادی و ممتاز) صورت می گیرد.مع ذلک،گاه اجرای قاعده تساوی حقوق شرکا بسیار دشوار است؛برای مثال هر گاه در اساسنامه شرکت پیش بینی شده باشد که شرط رای دادن شرکا در مجامع داشتن حداقل ده سهم در شرکت است،کسانی که با کاهش سرمایه تعدادی از سهام خود را به نسبت از دست می دهند و سهامشان به کمتر از ده می رسد،از حق رای دادن محروم خواهند شد.
4.حفظ حقوق طلبکاران.
کاهش سرمایه به حقوق طلبکارانی که بعد از این کاهش با شرکت معامله کرده اند لطمه ای وارد نمی کند،چه این طلبکاران زمانی که شرکت سرمایه کاهش یافته داشته است با آن معامله کرده اند،اما ممکن است حقوق طلبکارانی که قبل از کاهش سرمایه با شرکت معامله کرده اند تضییع شود.در واقع،اگر قسمتی از سرمایه به شرکا داده شود از تضمین طلب این طلبکاران کم می شود.
قانونگذار برای جلوگیری از نتایج نامطلوب چنین وضعی در لایحه قانونی 1347 مقرراتی را پیش بینی کرده است تا با اجرای آن ها حقوق طلبکاران محفوظ بماند.البته،این مقررات راجع به کاهش اختیاری سرمایه است نه کاهش اجباری آن:
1."هیات مدیره قبل از اقدام به کاهش سرمایه باید تصمیم مجمع عمومی را درباره کاهش حداکثر ظرف یک ماه در روزنامه رسمی و روزنامه کثیرالانتشاری که آگهی های مربوط به شرکت در آن نشر می گردد آگهی کند"(ماده 192)
2."در مورد کاهش اختیاری سرمایه شرکت هر یک از دارندگان اوراق قرضه یا بستانکارانی که منشا طلب آن ها قبل از تاریخ نشر آخرین آگهی مذکور در ماده 192 باشد می توانند ظرف دو ماه از تاریخ نشر آخرین آگهی اعتراض خود را نسبت به کاهش سرمایه شرکت به دادگاه تقدیم کنند"(ماده 193)"در صورتی که به نظر دادگاه اعتراض نسبت به کاهش سرمایه وارد تشخیص شود و شرکت جهت تامین پرداخت طلب معترض وثیقه ای که به نظر دادگاه کافی باشد نسپارد،در این صورت آن دین حال شده و دادگاه حکم به پرداخت آن خواهد داد"_ماده 194(."در مهلت دو ماه مذکور در ماده 193 و همچنین در صورتی که اعتراضی شده باشد تا خاتمه اجرای حکم قطعی دادگاه شرکت از کاهش سرمایه ممنوع است"_ماده 195)
ج)عملی کردن کاهش سرمایه
همان طور که گفتیم،قانونگذار در تبصره ماده 189 لایحه قانونی 1347 کاهش اجباری سرمایه را به دو طریق پیش بینی کرده است:از طریق کاهش تعداد سهام،و از طریق کاهش مبلغ اسمی آن؛اما در مورد کاهش اختیاری سرمایه تنها یک طریق را مجاز شمرده است و آن کاهش بهای اسمی سهام به نسبت متساوی و رد مبلغ کاهش یافته هر سهم به صاحب آن است.در فرض اخیر"هیات مدیره شرکت باید مراتب را طی اعلامیه ای به اطلاع کلیه صاحبان سهم برساند.اطلاعیه شرکت باید در روزنامه کثیرالانتشاری که آگهی های مربوط به شرکت در آن نشر می گردد منتشر شود و برای صاحبان سهام با نام توسط پست سفارشی ارسال گردد"(ماده 196 لایحه قانونی 1347)در اطلاعیه اخیر باید نکات ذیل قید شود:
1)نام و نشانی مرکز اصلی شرکت؛2)مبلغ سرمایه شرکت قبل از اتخاذ تصمیم در مورد کاهش سرمایه؛3)مبلغی که هر سهم به آن میزان کاهش می یابد،یا بهای اسمی هر سهم پس از کاهش؛4)نحوه پرداخت و مهلتی که برای بازپرداخت مبلغ کاهش یافته هر سهم در نظر گرفته شده و محلی که در آن این بازپرداخت انجام می گیرد(ماده 197 لایحه قانونی

بعد از استخدام نیروهای جدید و آموزش به آنها، مهم‌ترین چالش هر مدیر حفظ نیروهایش و جلوگیری از استعفای آنها است.امروزه کمپانی‌ها برای اینکه بتوانند در حوزه فعالیتی که دارند موفق عمل کنند از نیروهای حرفه‌ای در کادر خود بهره می‌برند. مدیران متوجه شده‌اند که ابتدا باید از کارشناسان امر استخدام استفاده کرده تا نیروهای مستعد و با انگیزه را جذب کنند. سپس آنها را زیر نظر نیروهای حرفه‌ای قرار داده تا آموزش دیده و به سطح قابل قبولی برسند، اما چالشی وجود دارد که گاهی اوقات مدیران کسب و کار از آن غافل می‌شوند.
هرچقدر که یک نیرو بهتر عمل کند مدیران نیز باید او را راضی نگه دارند تا به فکر خروج از کمپانی نباشد. مدیران باهوش این را می‌دانند که پروسه جذب نیروهای جدید و آموزش آنها پرهزینه و زمان‌بر است. این مدیران همچنین می‌دانند که از دست دادن نیرو می‌تواند چه مضراتی به همراه داشته باشد.
یک نیروی با سابقه نه تنها به اسرار کمپانی آگاه است بلکه نقاط ضعف و قوت و همچنین اهداف آینده کمپانی را نیز می‌داند و در اختیار قرار دادن این اطلاعات به رقیبان می‌تواند به کمپانی آسیب جدی بزند.
اما سوال اینجا است که چه چیزهایی باعث می‌شود تا کارمندی پس از گذراندن زمان زیادی برای یافتن شغل، آموزش دیدن، کسب تجربه و پیدا کردن جایگاه در کمپانی، به مرحله‌ای برسد که از سمت خود استعفا دهد.
طبیعتا دلایل شخصی زیادی وجود دارد که مرتبط به کمپانی نبوده و برای مثال کارمند به دلیل قصد مهاجرت داشتن به نقطه دیگری از کشور یا تاسیس کسب و کار کوچک خود استعفا می‌دهد. هرچند دلایلی وجود دارد که از مشکلات درون کمپانی نشات گرفته و کارمند را به نقطه‌ای می‌رساند که باوجود سخت بودن یافتن شغل جدید و همچنین گذراندن مدتی بدون حقوق، تصمیم به خروج از کمپانی بگیرد.
پس از مطالعات فراوان، متخصصان امر کسب و کار به این نتیجه رسیدند که ۷ عامل باعث نارضایتی کارمندان می‌شود و آنها را به فکر خروج از کمپانی می‌اندازد. اگر یک مدیر هستید بی‌شک خواندن این مقاله به شما کمک خواهد کرد تا علائم نارضایتی در کارمندان را متوجه شده و اگر به حفظ آنها علاقه‌مند هستید بتوانید سریعا اقدام به تغییر شرایط کنید.

به دنبال حقوق بیشتری هستند

باور داشته باشید که پول، یک انگیزه فوق العاده برای جذب متخصصان حرفه‌ای و نگه داشتن آنها است. طبق مطالعات جدید کنسرسیوم بین المللی تحقیقات توسعه اجرایی (ICEDR)، در میان مردان و بانوان با متوسط سنی ۳۰ سال، کم بودن حقوق عامل اصلی برای ترک آنها از شغل قبلی خود بوده است.
نکته جالبی که وجود دارد این است که در میان این اشخاص، بانوان بیشتر به دلیل حقوق کم از شغل قبلی خود استعفا داده و به دنبال شغلی با درآمد بیشتر رفته‌اند. از میان بانوان با متوسط سنی ۳۰ سال، ۶۵ درصد آنها به دلیل کم بودن درآمد شغلشان و یافتن شغلی با درآمد بیشتر، از سمت خود استعفا داده‌اند که در مقایسه با آقایان، این میزان ۵۶ درصد است.

فرصتی برای پیشرفت و یاد گرفتن مهارت‌های جدید وجود ندارد

در تحقیقات ICEDR آمده است که بیشترین علت خروج آقایان از شغلشان این بوده که آنها اعلام کرده‌اند فرصتی برای پیشرفت و فراگرفتن مهارت‌های جدید ندیده‌اند. ۶۵ درصد از آقایان این دلیل را برای خروج خود از محل کارشان بیان کرده‌اند.
طبق آماری که توسط دیلویت، بزرگ‌ترین شرکت خدماتی در جهان صورت گرفته است ۷۱ درصد از کارمندان جوان که قصد خروج از شغلشان در دو سال آینده دارند به دلیل ناراضی بودن از رشد مهارت‌هایشان این تصمیم را گرفته‌اند. البته این میزان برای افرادی که قصد دارند تا بعد از سال ۲۰۲۰ در محل کارشان بمانند به ۵۴ درصد افت می‌کند.

انجام ندادن فعالیت‌های بشر دوستانه

خیلی از کارمندان علاقه دارند که در کنار تامین نیازهای زندگی بتوانند به دیگران نیز کمک کنند. مدیران باهوش نیز از این موضوع باخبر بوده و سعی می‌کنند به برنامه‌های کمپانی، فعالیت‌های بشر دوستانه‌ را نیز اضافه کنند که نه تنها به کارمندان انگیزه و حس مثبتی می‌دهد بلکه به وجه کمپانی نیز کمک می‌کند.
وقتی کارمندان به همراه همکاران خود اقدام‌های بشر دوستانه انجام دهند در کنار داشتن حس مثبت، به کمپانی نیز وفادارتر خواهند بود. کارمندان دوست دارند اهدافی را دنبال کنند که بتوانند تاثیر مثبتی بر روی جامعه بگذارند.
بر اساس آماری که توسط دیلیوت تهیه شده، مشخص شده که تفاوت میان اهداف، یکی از علت‌های استعفای کارکنان است. به بیانی بهتر میان اهداف کارفرمایان که بیشتر به فکر منافع شخصی و سودآوری هستند با کارکنان که علاقه دارند جهان بهتری بسازند تفاوت فاحشی وجود دارد و همین امر باعث می‌شود که کارمندان نسبت به کاری که انجام می‌دهند دلسرد شوند.
طبق آمار دیلیوت، از میان افرادی که می‌خواهند بیش از ۵ سال در کمپانی که کار می‌کنند بمانند ۸۸ درصد آنها با اهداف کمپانی موافق هستند. در این بین، تنها ۶۳ درصد از افرادی که می‌خواهند طی ۲ سال آینده از محل کارشان استعفا دهند نسبت به اهداف کمپانی رضایت دارند.
مدیر عامل دیلیوت، دیوید کروکشنک در این مورد گفته است که کمپانی‌ها و موسسات می‌توانند با انجام کارهای بشر دوستانه و کمک به نیازمندان، این فاصله میان اهدافشان با اهداف کارمندان را کاهش دهند. برای مثال او به سایت بیزینس ایسنایدر گفته است که بعضی شرکت‌های واقع در لندن دارای برنامه‌هایی برای کمک به مدارس محلی فاقد امکانات هستند تا به دانش آموزان کمک کرده و مهارت‌های لازم برای اشتغال را به آنها بیاموزند.

وظایف زیادی به آنها محول می‌شود

همکاری در یک مجموعه می‌تواند باعث پیشرفت شود زیرا در مورد وظایف مختلف می‌شود از تمام دانش و مهارت‌های تک تک افراد مجموعه استفاده کرد و در نتیجه کارمندان با استفاده از توانایی‌هایی که دارند باعث موفقیت مجموعه می‌شوند.
هرچند کارشناسان معتقد هستند که اینگونه همکاری‌ها نقطه ضعفی نیز دارند. هرچه بیشتر در یک مجموعه موفق عمل کنید از شما درخواست بیشتری خواهد شد و وظایف بیشتری به شما محول می‌‌شود. این کار در مرور زمان باعث تحلیل رفتن شما شده و به قدری فشار کاری افزایش می‌یابد که بعد از مدتی ناچار به پر کردن برگه استعفا می‌شوید. محققان به این موضوع سندرم موفقیت می‌گویند.
موضوع زمانی تبدیل به یک فاجعه می‌شود که مدیران نسبت به فشار کاری کارمندانشان بی‌توجه هستند و از این امر باخبر نمی‌شوند. این مشکل زمانی وخیم‌تر می‌شود که آنها از اینکه کارمندانشان وظایف اشخاص یا دپارتمان‌های دیگر را انجام می‌دهند مطلع نباشند یا اهمیت ندهند.
مدیران باهوش در این شرایط اقدام به برگزاری جلسه‌هایی با حضور اعضای کادر کرده و به همه یادآوری می‌کنند که هرکس باید از تمام توانایی خود برای پیشرفت مجموعه استفاده کرده و وظایفش را بر عهده گیرد. آنها همچنین به کارمندانی که در شرایط فشار کاری سخت قرار دارند گوشزد می‌کنند که در مورد درخواست‌ها از جواب رد استفاده کرده و به انجام وظایف خودشان بپردازند.

نبود تعامل و همکاری میان کارمندان یک مجموعه

برخلاف مورد قبلی، نبود همکاری نیز یک مشکل بزرگ است و باعث می‌شود که کارمندان تصمیم بگیرند که مجموعه را ترک کنند. طبق مطالعاتی که در سال ۲۰۱۵ انجام شد مشخص شد که یکی از پنج دلیل اصلی استعفای کارمندان نبود تعامل در محل کاری است.
عدم تشویق کارمندان به همکاری با یکدیگر باعث شده تا ۷۱ درصد از کسانی که در آمارگیری شرکت داشته‌اند به این موضوع اشاره کنند.

زحمات آنها توسط مدیریت قدردانی نمی‌شود

اگر واضح بخواهیم بگوییم هر فردی علاقه دارد توسط مدیرش تشویق شود. در واقع مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ شکل گرفت که بیش از نیمی از افرادی که در این مصاحبه شرکت کرده بودند اعلام کردند که کمپانی‌ها با قدردانی از کارمندان زحمتکش به طرق مختلف مانند جایزه نقدی یا ارسال به سفر تفریحی باعث خواهد شد تا آنها همچنان علاقه‌مند به کار در آن کمپانی باشند.
کامرون موریسی که یک نویسنده است در لینکدین نوشته که مدیران باید از خود تعدادی سوال کلیدی بپرسند و متوجه شوند که آیا به تیم‌شان اهمیت می‌دهند یا خیر. این سوالات عبارت‌اند از:
• آیا به سخنان کارمندان گوش می‌دهید؟
• آیا به کارمندان‌تان نکته‌های سازنده می‌گویید؟
• آیا نسبت به موفقیت آنها احساس رضایت و قدردانی‌تان را نشان می‌دهید؟
• آیا کارمندان‌تان را به تلاش بیشتر تشویق می‌کنید؟
بیش از اندازه کار می‌کنند

داشتن یک نیروی مستعد با مهارت‌های بالا یک مزیت برای کمپانی است که اصولا مدیران سعی می‌کنند از چنین نیروهایی به نحو احسنت استفاده کنند اما کار بیش از حد در نتیجه باعث خواهد شد تا نیروی مستعد بعد از مدتی خسته شده و به دلیل مشکلاتی مانند کم خوابی، خستگی، نرسیدن به امور زندگی شخصی و مثال‌های مشابه استعفا دهد.
زمان کاری کارمندان باید کنترل شده باشد و مطالعات نشان داده افرادی که بیش از ۵۰ ساعت در طول هفته کار می‌کنند تنها برای مدت کوتاهی در این شرایط دوام آورند و بعد از مدتی با مشکلاتی مانند از دست دادن خلاقیت رو به رو می‌شوند.
اگر این موضوع ادامه یابد تنها خلاقیت نیست که از دست می‌رود بلکه انگیزه و علاقه به کار نیز بعد از مدتی کم رنگ شده و کارمند تصمیم به خروج از مجموعه خواهد گرفت. بنابراین مدیران باید زمان کاری کارمندان را کنترل کنند در غیر این صورت احتمال از دست دادن نیروهایشان بالا است.

شرکت های سهامی خاص نوع دوم شرکت های سهامی بوده که به دلیل اینکه سرمایه آن توسط خود شرکاء تامین می شود و نمی تواند در بورس و بین مردم عرضه سهام داشته باشد خصوصی نامیده می شود .  سرمایه ای که برای تاسیس این شرکت در ابتدا بین شرکاء توافق می شود تبدیل به قطعاتی مساوی از سهام شده و به میزان سرمایه هر کدام از شرکاء بین آنها تقسیم می شود.

نیاز روز افزون جامعه به تامین برخی از کالاها و مواد ضروری زندگی در داخل کشور و تداوم نیاز به ارز آوری و معرفی محصولات و کالاهای ایرانی در بازارهای بین المللی  و توسعه صنعت و دانش اقتصادی ایران زمین موجب شده است تا افراد با صلاحیت در حوزه فعالیت های اقتصادی متنوع اعم از تولیدی ، خدماتی ، غذا و دارو ، بهداشتی ، آموزشی ، مشاوره و … اقدام به تاسیس شرکت های مختلف و انجام فعالیت خود در دامنه بزرگتر و در پی آن تلاش برای رسیدن به سود و منفعت بیشتر در سایه اعتبار و وجهه بالاتر و موفق تر باشند.

این افراد می توانند کسبه خرد و فعالان اقتصادی خردی باشند که در محلی کوچک و در مغزه ای استیجاری اقدام به انجام کاری تخصصی و فنی مانند جوشکاری ، معماری ، تراشکاری ، چاپ ، فروشندگی و … می کنند باشد و یا اینکه افرادی با سوابق تحصیلی و دانش مرتبط با موضوعات مختلف اقتصادی و اجتماعی مانند مهندسی الکترونیک ، مدیریت بازرگانی ، کارشناسی و یا کارشناسی ارشد زبان انگلیسی و روانشناسی و …  .

چیزی که در این میان اهمیت دارد رفع نیاز های جامعه با توجه به دانش و تخصص افزاد می باشد و قطعاً هنگامی که این فعالیت ها در قالب های گروهی و شرکتی انجام پذیرد سود دهی و توان بالاتری برای صاحبان خود به همراه دارد و مورد اعتماد و اعتبار بیشتر بازار نیز می باشد .

شرکت های سهامی خاص از جمله شرکت هایی است که با توجه به قوانین حاکمه در آن مورد اقبال و پذیرش بیشتر مخاطبان و مشتریان ثبت شرکت می باشد. دلایلی زیادی می تواند باعث بروز چنین خواسته و تفاوتی برای ثبت این نوع شرکت شده باشد. ولی دلایل اصلی آن مشخص بودن میزان سهم و سرمایه افراد و قوانین حاکم بر تقسیم سود و زیان در این نوع شرکت ها می باشد.

ماده  اول لایحه اصلاحی قانون تجارت به صراحت مسئولیت شرکاء و سهامداران شرکت های سهامی خاص را  میزان مبلغ اسمی سهام آنها عنوان می کند . یعنی با تعیین میزان سرمایه افراد و شرکاء در شرکت تعداد سهام آنها تعیین و به آنها واگذار می شود و در هنگامی که شرکت متضرر شده و تعهداتی را دارد تنها همین میزان سهام تعیین کننده میزان تعهدات افراد و شرکاء می باشد و نیازی هم نیست برای جبران مشکلات و زیان های شرکت این شرکاء بخواهند از سرمایه و اموال شخصی خود چیزی را در میان گذاشته و یا هزینه نمایند .

در شرکت های سهامی خاص نقل و انتقال سهام نیازمند کسب تکلیف در هیئت مدیره و یا مجمع عمومی می باشد زیرا سهام جزئی از حقوق مالی است و حکم منقول دارد . بنابر این این سهام هم به شکل قهری و هم به شکل قراردادی می تواند انتقال داده شود ولیکن نیاز دارد تا از مجمع عمومی و یا هیئت مدیره مجوز دریافت کند .

در شرکت های سهامی دو نوع سهام وجود دارد سهام یا با نام است و یا بی نام . شرکت های سهامی خاص سهام با نام است و برای نقل و انتقال آن باید از طریق دفاتر ثبت قانونی اقدام شود. صاحب سهام فعلی با در دست داشتن مجوز و با ارائه مدارک مورد نیاز به همراه مدارک احراز هویت باید به همراه فردی که خواهان خرید سهام می باشد به دفاتر مراجعه و فرآیند نقل و انتقال سهام را انجام دهند . طبق ماده 40 لایحه اصلاحی قانون تجارت نقل و انتقال سهام باید کاملاً قانونی و مطابق با اصول تعریف شده در قانون انجام پذیرد در غیر اینصورت قانونگذار عمل نقل و انتقال سهام را قابل استناد نمی داند .

همانگونه که در بالا اشاره شد شرکت های سهامی خاص توسط هر شخصی با هر جایگاه اجتماعی در صورتیکه موازین قانوینی را پوشش دهد می تواند اقدام به ثبت شرکت سهامی خاص بنماید . تمامی انواع فعالیت اقتصادی نیز در این قالب شرکت امکانپذیر است . اما چیزی که باید در ابتدای ثبت مد نظر داشته باشید تا باعث گمراهی و ناراحتی شما نشود این است که شرکت های سهامی خاص تنها در قالب بازرگانی می توانند به ثبت برسند ولی این قالب ثبتی منافاتی با فعالیت شرکت در آینده نخواهد داشت و این فقط تشریفات ثبتی شرکت است .

برای شراکت در شرکت سهامی خاص قانون حداکثری را در نظر نگرفته است و تعداد مشخصی نیز به صراحت برای حداقل عنوان نشده است ولی با توجه به نیازمندیهای ثبتی شرکت باید حاقل سه نفر شریک وجود داشته باشند . ضرورت وجود این 3 نفر به این دلیل است که باید هیئت مدیره با حداقل سه نفر بسته شود و سمت ها بین این نفرات تقسیم شود . بدون معرفی رئیس هیئت مدیره و نایب رئیس هیئت مدیره و همچنین بدون وجود مدیر عامل و شروح وظایف آن نمی تواند شرکت تشکیل شود .دو نفر هم به عنوان بازرس باید معرفی شوند که نسبت فامیلی نزدیک با شرکاء نداشته باشند و به سن عقلی و رشدی کافی نیز رسیده باشند و بهتر است از موضوع و قوانین شرکت نیز دانش کافی داشته باشند.

همچنین سرمایه ای که قبلا به آن اشاره شد حداقل باید یک میلیون ریال باشد که 35% از آن نیز حداقل باید باید نزد بانکی ذی صلاح و مورد تایید بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران سپرده شود .چه یک میلیون ریال و چه بیشتر پس از اعلام و سپرده شدن باید این سرمایه به قطعات مساوی کوچک تقسیم شود و به هر کدام از سرمایه گذاران به نسبت سرمایه ای که می آورند چه نقدی و چه غیر نقدی این سهام تعلق بگیرد .

اساس و هیئت اجرایی شرکت همان هیئت مدیره می باشند که باید در ابتدای فرآیند ثبت شرکت ، مجمع عمومی فوق العاده تشکیل جلسه دهد و این هیئت را با تعیین سمت ها تشکیل دهد. البته موافقت خود نفرات نیز برای انجام امور مربوط به آن سمت الزامی است. به این منظور باید هر کدام از نفرات تعیین شده کتبا موافقت خود را اعلام نموده و صورتجلسه موبوط به تعیین سمت ها را امضاء نمایند. البته مجمع باید در همان جلسه شرح وظایف این افراد را نیز تعیین و به آنها ابلاغ نماید . انتخاب بازرسین اصلی و علی البدل نیز از وظایف مجمع عمومی موسسین در ابتدای امر می باشد. با نهایی شدن سمت ها و تعیین نفرات و ابلاغ شروح وظایف صورتجلسه تکمیل شده باید به امضاء و تایید همه موسسین و اعضاء برسد و این صورتجلسه به منظور ثبت به اداره ثبت شرکت ها ارسال شود .

طول مدت مدیریت اعضاء هیئت مدیره و مدیر عامل در شرکت سهامی خاص حداکثر دو سال مطابق با قانون ثبت شرکت های سهامی خاص می باشد. قبل از اتمام دوره مدیریت این اعضاء مجمع عمومی فوق العاده باید تشکیل جلسه داده و نسبت به ابقاء و یا تغییر اعضاء و سمت آنها اقدام نماید و صورتجلسه ای مجدداً با امضاء کلیه نفرات مجمع و توافقنامه مدیران به اداره ثبت شرکت ها ارسال شود .

اما مجامع عمومی در شرکت های سهامی خاص متشکل از چه کسانی است و چه وظایفی دارد ؟

اتخاذ برخی از تصمیمات و یا تغییر برخی از اهداف و … نمی تواند توسط مدیر عامل و یا هیئت مدیره انجام پذیرد. در اساسنامه شرکت ها معمولا این وظیفه به مجمع عمومی عادی یا فوق العاده محول شده است تا بخصوص در مورد تصمیمات حیاتی و راهبردی که مربوط به اهداف کلان و یا چشم انداز کاری شرکت می باشد تصمیم گیری نمایند . مجامع عمومی بالاترین نهاد تصمیم ساز در شرکت ها می باشند .اولویت تصمیم گیری در شرکت ها در درجه اول این مجامع می باشند. عمده مشکلات مورد تناقض در مباحث اجرایی و سازمان دهی شرکت در این مجامع اتخاذ می شود .چنانچه مشکلی در شرکت وجود داشته باشد که چارچوب فعالیت شرکت را مد نظر داشته باشد مانند تغییر آدرس و محل شرکت و یا موضوعات فعایلت شرکت که بنا به دلایلی امکان آن وجود ندارد ویا تغییر موضوع شرکت و همچنین مباحث مربوط به مشکلات کلان و اساسی اجرایی و حتی اختلاف نظرات مدیران باید در این مجامع تعیین تکلیف و تصمیم گیری شود.

اگر تصمیمات اتخاذ شده در این مجامع از جمله تغییراتی باشد که در اساسنامه شرکت سهامی خاص آورده شده مانند تغییر موضوع ، تغییر مدیران و یا تغییر آدرس شرکت و در فعالیت شرکت تاثیر گذار باشد و به ذی نفعان شرکت نیز مربوط باشد باید حتما بصورت مکتوب و با تایید حداکثری مجاز مجامع به اداره ثبت شرکت ها ابلاغ شود .

برای تشکیل مجامع عمومی عادی گاهاً برنامه ای مدون در شرکت وجود خواهد داشت تا در دوره های مشخص این مجامع تشکیل جلسه داده و در خصوص موضوعات مختلف شرکت تبادل نظر و تصمیم گیری نمایند . اما تشکیل جلسات مجامع عمومی فوق العاده و یا در صورتیکه برنامه ای مدون برای مجامع عادی وجود نداشته باشد هیئت مدیره با تهیه دستور جلسه ای تشکیل این جلسه را بصورت دعوتنامه و با درج آگهی در روزنامه کثیر الانتشار خواستار می شود . رسمیت این جلسات با حضور رئیس ، دو ناظر از بین سهامداران و یک نفر به عنوان منشی جلسه انجام می شود . اعضاء هیئت مدیره ، بازرسین و یا سهامدارانی که حداقل یک پنجم سهام شرکت را صاحب باشند افراد مجاز برای صدور دعوتنامه در خصوص تشکیل جلسات مجمع عمومی عادی و یا عادی بصورت فوق العاده می باشند .

تصویب موضوعات اساسنامه ، اظهارنامه ، تعیین مدیران و بازرسین اولیه و سایر اقدامات مربوط به ثبت شرکت توسط مجامع عمومی موسسین صورت می گیرد ولی در ادامه مجمع عمومی فوق العاده است که اغلب تشکیل جلسه داده و در خصوص  تغییر و تعیین مدیران جدید ، بازرسین ، تغییر موضوع و یا … تصمیم گیری می نمایند . البته برخی از تغییرات و تصمیمات می تواند در اساسنامه پیش بینی شده و به هیئت مدیره تفویض شود . البته این موارد نباید شامل موارد اساسی همچون تغییرات مدیریت و موضوعاتی باشد که مرجه تصمیم ساز در آن طبق قانون مجامع عمومی می باشند. از جمله مواردی که می تواند به هیئت مدیره تفویض شود تغییر برخی از اهداف و  برنامه ها ، کاهش سرمایه و یا افزایش سرمایه تا حدودی مجاز و … می باشد .

دارندگان بیش از نیمی از سرمایه شرکت به عنوان حد نصاب تشکیل این مجامع باید در جلسه حضور داشته باشند .در صورت عدم تحقق این موضوع در نوبت دوم نیز باید آگهی داده شود و موسسین با حداقل یک سوم دارندگان سرمایه شرکت می توانند مجمع عمومی فوق العاده را تشکیل دهند .

رای گیری در مجمع عمومی فوق العاده با حضور حداقل 75% از سهامداران و در مجمع عمومی عادی با حداقل 50% از سرمایه گذاران شرکت رسمیت خواهد داشت . این تصمیمات در صورتیکه در خصوص موضوعات اساسنامه و یا موضوعات مربوط به ذی نفعان و مشتریان شرکت باشد باید به اداره ثبت شرکت ها نیز طی صورتجلسه ای تایید شده  توسط تمامی اعضاء ابلاغ شود .

حوزه های تصمیم گیری در این مجامع به حدی متنوع و گسترده است که باعث بروز ابهاماتی در زمینه ابلاغ آن به مرجع ثبت شرکت ها شده است . به نظر می رسد مراجع قانونگذار باید در این خصوص تصمیم اتخاذ کرده و تمامی تصمیماتی که نیاز است به اداره ثبت شرکت ها ابلاغ شود مشخص و تبدیل به قانون شود  تا شبهه ای برای این اعضاء و شرکت ها بوجود نیاورد .


شرایط مورد نیاز برای هیئت مدیره و مدیر عامل شرکت سهامی خاص

در شرکت سهامی خاص هیئت مدیره طبق ماده 107 لایحه اصلاحی قانون تجارت فقط می تواند از بین صاحبان سهام انتخاب شود.
اصل 141 قانون اساسی و مواد 111 لایحه اصلاحی قانون تجارت محدودیت هایی را برای انتخاب هیئت مدیره در نظر گرفته و مواردی را ممنوع کرده است که در انتخاب اعضاء باید در نظر گرفته شود .
مدت دوره مدیریت در شرکت های سهامی خاص حداکثر دو ساله است. البته می تواند این دوره کوتاه تر در اساسنامه تعریف شود .
مجمع عمومی عادی و مجمع عمومی فوق العاده می تواند در هر زمان نسبت به تغییر هر کدام از اعضاء هیئت مدیره اقدام نماید .
تعداد اعضاء هیئت مدیره نمی تواند از 3 نفر کمتر باشد .
در شرکت سهامی خاص افراد حقوقی نیز می توانند سهامدار بوده و به عنوان اعضاء هیئت مدیره انتخاب شوند . حتی می توانند فردی را به عنوان نمایندگی خود برای انجام وظایف مدیریت صرفاً معرفی نمایند .
چنانچه یک نفر از اعضاء هیئت مدیره در مقطعی از زمان شرایط انجام وظیفه خود را از دست بدهد و یا دچار از کار افتادگی و یا فوت شود باید مجمع عمومی فوق العاده تشکیل شده و نفرات جایگزین برای آنها فوراً معرفی شوند. البته می توان در همان ابتدا نفراتی را به عنوان اعضاء علی البدل به منظور پیش بینی چنین روز هایی انتخاب نمود تا فورا جایگزین شوند .
تهیه میزان سهام مشخص شده در اساسنامه توسط مدیران شرط اصلی و اساسی است که باید انجام شود تا سپس فرد معرفی شده بتواند سمت مورد نظر را بدست آورد . همانگونه که قبلا اشاره شد مدریت در شرکت های سهامی مختص سهامداران است و از بیرون کسی نمی تواند به این نفرات اضافه شود مگر اینکه میزان سهام تعریف شده را تهیه کند .
تعیین رئیس و نایب رئیس توسط خود نفرات هیئت مدیره می تواند اتفاق بیافتد که به این منظور معمولا آرا در نظر گرفته می شود . این نفرات باید در همان جلسه اولیه تعیین و مطابق با صورتجلسه ای به اداره ثبت شرکت ها معرفی شوند .
مدیر عامل نباید شامل گروه های نام برده شدن در ماده 111 و 126 قانون تجارت باشند .
مدیر عامل نمی تواند و این حق را ندارد که وظیفه خود را به دیگران واگذار کند .

 
ماده 111 لایحه اصلاحی قانون تجارت ممنوعیت های  زیر را برای انتخاب مدیر عامل در نظر گرفته است . یعنی افراد با این خصیصه ها و سوابق نمی توانند به عنوان مدیر عامل شرکت سهامی خاص انتخاب شوند :

افرادی که حکم ورشکستگی برای آنها صادر شده است
مرتکبین به جنایت هایی که بنا به یکی از دلایل زیر از برخی از حقوق اجتماعی کلا و یا بعضاً محرومیت قانونی داشته باشند :
دزدی یا سرقت ، خیانت در امانت ، فساد و کلاهبرداری ، اختلاس ، تدلیس ؛ تصرف غیر قانونی در اموال عمومی

اگر خلاف این ماده در خصوص افراد متصدی سمت های مدیریت در شرکت های سهامی خاص ثابت شود ، با شکایت و دادخواست هر کدام از سهامداران و یا ذی نفعان شرکت دادگاه حکم عزل برای فرد منتخب خواهد داد .

همچنین به موجب ماده 126 لایحه اصلاحی قانون تجارت هر فرد در یک زمان تنها می تواند مدیر عامل یک شرکت باشد و انتخاب فردی که در یک شرکت دیگرسمت مدیریت عامل را دارد و مشغول به کار می باشد تخلف محسوب شده و تصمیمات و اقدامات این مدیر عامل در مقابل شرکت ، صاحبان سهام و ذی نفعان معتبر نخواهد بود .

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت سهامی خاص

اظهار نامه تهیه شده در دو نسخه
اساسنامه تهیه شده در دو نسخه
ارائه فرم تعیین نام شرکت
گواهی بانکی ددر خصوص پرداخت و سپرده شدن حداقل 35% سرمایه تعهد شده
در صورت نیاز به مجوز اصل مجوز صادر شده
کپی شناسنامه و کارت ملی متقاضیان
گواهی عدم سوء پیشینه
صورتجلسه مجمع عمومی موسسین تایید شده توسط همه موسسین در دو نسخه
صورتجلسه تایید شده هیئت مدیره در دو نسخه
وکالتنامه وکیل دادگستری در صورتیکه ثبت شرکت توسط مشاور یا وکیل انجام شود.

مواردی که باید حتماً در هنگام آماده سازی مدارک در نظر داشته باشید :

برای شرکت حتماً باید اساسنامه و اظهار نامه به صورت صحیح و کامل تکمیل شود و این مدارک باید به امضاء کلیه موسسین برسد .
پس از انتخاب هیئت مدیره باید این هیئت تشکیل جلسه داده و مفاد مطرح شده و تصمیمات متخذه در این هیئت باید در صورتجلسه ای تنظیم شده و این صورتجلسه به تایید کلیه اعضاء هیئت مدیره برسد .
صورتجلسات مجمع عمومی موسسین نیز باید در نوبه اول با حداقل نصف موسسین تنظیم و تایید شود و چنانچه این حد نصاب رعایت نشده بود باید دعوتنامه مجددا ارسال و برای دفعات دوم و سوم با رعایت یک سوم از نفرات نیز می توانید صورتجلسه را تنظیم نمایید . البته مشروط به این است که این نفرات حداقل یک سوم سرمایه شرکت را داشته باشند .
قبل از تعیین نام برای شرکت باید گواهی بانکی در خصوص سپردده شدن 35% حداقل در حساب شرکت ارائه شود .
برخی از موضوعات نیاز به اخذ مجوز دارد و برخی دیگر خیر.لذا بهتر است قبل از اقدام ابتدا مطمئن شوید که موضوع نیاز به مجوز دارد یا خیر . اگر نیاز به مجوز هست باید قبلا تهیه شده باشد .
اشخاص حقیقی باید اصل شناسنامه و کارت ملی خود را به همراه کپی از آن به همراه داشته باشند .
اشخاص حقوقی باید تصویر روزنامه رسمی آگهی تاسیس و آخرین تغییرات ، به همراه معرفی نامه نمایندگی ، گواهی و تائیدیه ای مبنی بر غیر دولتی بودن اعضاء سهامدار به اضافه اصل و کپی مدارک احراز هویت نماینده باید ارائه شود .
اگر فرد شخص حقیقی خارجی باشد باید کپی برابر اصل از گذرنامه و اصل ترجمه رسمی گذرنامه از دارالترجمه های معتبر و رسمی ارائه شود .
اما اگر فرد خارجی شخصیت حقوقی داشت باید مدارک زیر را به همراه داشته باشد :
کپی برابر اصل مدارک ثبت شرکت در کشور خود
اصل ترجمه رسمی گواهی ثبت شخص حقوقی خارجی
معرفی نامه
کپی برابر اصل مدارک احراز هویت
در هنگام تنظیم صورتجلسه مجمع عمومی موسسین باید اعضاء هیئت مدیره و بازرسین اقرار نمایند که سوء سابقه کیفری و ممنوعیت های اصل 141 قانون اساسی و موارد موجود در ماده های 111 و 147 لایحه اصلاحی قانون تجارت را ندارند و صورتجلسه را تایید وبا امضاء آن قبولی سمت های خود را اعلام  نمایند .
به هنگام تنظیم صورتجلسه  هیئت مدیره نیز باید مدیر عامل به نداشتن سوء پیشینه و موارد ممنوعه اصل 141 قانون اساسی و ماده 126 لایحه اصلاحی قانون تجارت  اقرار نموده و قبولی سمت خود را تایید و صورتجلسه را امضاء کند .
در صورتیکه فرآیند ثبت شرکت توسط وکیل انجام می شود وکالتنامه نیاز دارید . این وکالتنامه باید معتبر و مدت اعتبار پروانه وکالت وکیل نیز نباید گذشته باشد .
تمامی اوراق باید تایپ شده، بدون غلط گیری و خوانا باشد .
نقص هر یک از مدارک می تواند باعث توقف و بازگشت مدارک ثبت شرکت شما شود پس نهایت دقت را برای تهیه مدارک انجام دهید .

 
در خصوص نام گذاری شرکت های سهامی خاص الزاماتی باید رعایت گردند که بهتر است قبل از انتخاب نام این الزامات را در نظر داشته باشید .

نام منتخب شده باید دارای 3 سیلاب متشکل از اسماء خاص باشند. البته این موضوع الزام نیست. بدین معنی که شما می توانید نامی را انتخاب نمایید با سیلاب کمتر که قبلا در اداره ثبت شرکت ها نمونه آن معرفی و ثبت نشده باشد و آن نام را به ثبت برسانید .
باید در فرهنگ دهخدا و یا فرهنگ های معتبر فارسی دیگر دارای معنی و مفهوم باشند . البته این شرط الزامی را برای ثبت نام شرکت بوجود نخواهد آورد بسیاری از اسم های دارای معنی و مفهوم در فرهنگ دهخدا باز هم نمی توانند به دلایلی ثبت شوند، مثلا ممکن است با عرفیات و یا شرعیات تناسب نداشته باشند ، اسم عام باشند و … که هر کدام جزء ممنوعیات ثبت نام شرکت می باشند .
تنها در صورتیکه شرکت در محل و یا شهرستانی خودتان ثبت شود می توانید نام محل خود و یا شهرستان خود را در نام انتخابی شرکت لحاظ کنید .
کلمات توضیحی مانند بازرگانی ، خدماتی ، مهندسی و … نمی توانند به عنوان هر یک از 3 سیلاب اصلی اسم معرفی شوند .
عبارت پترو در ابتدای نام شرکت و عبارت مهر در انتهای نام شرکت مجاز نیست.

تبصره : عباتر پترو هر چند بیگانه است و جزء کلمات فارسی محسوب نمی شود ولی به دلیل اینکه معادلی در فارسی برای آن منظور نشده است قابل ثبت هستند . همچنین نام ایران را به دلیل کلی بودن و عمومیت آن نمی توانید به عنوان نام برگزینید .

 
در کل نام انتخابی بهتر از با سیلاب زیاد و با کلمات پر معنی و مفهوم فارسی انتخاب شود . کلمات انتخابی نباید عام بوده و یا معنی بی ربط و خلاف روحیات و دیدگاه های اجتماع را داشته باشد .  نام باید تاثیر گذار بوده و هر چقدر می تواند ساده انتخاب شود تا تاثیر بیشتری در ذهن مشتریان داشته باشد. همچنین بهتر است برای انتخاب نام شرکت ابتدا به فعالیتی که در نظر دارید شروع کنید و یا فعالیت اقتصادی قبلی خود توجه نموده و همانند برند برای نام شرکت خود نیز مفهومی ماندگار بسازید. بسیاری از افراد برند های معروف و تاثیر گذار خود را مدیون انتخاب نام مناسب و پر مفهوم اولیه خود هستند .

همچنین در نام شرکت طبق ماده 4 لایحه اصلاحی قانون تجارت باید عبارت سهامی خاص بصورت خوانا و شفاف آورده شده باشد. فرقی نمی کند ابتدا و یا انتهای نام فقط باید به شکلی دقیق نوع ثبتی شرکت برای جامعه مرتبط قابل فهم باشد .

در اینجا لازم به ذکر است شرکت های سهامی خاص محبوبیت زیادی در بین علاقمندان به فعالیت های اقتصادی در قالب اشخاص حقوقی دارد . شفاف بودن قوانین و مقررات این نوع شرکت ها و سنخیت آن با تمامی انواع فعالیت های اقتصادی به اضافه متعهد بودن سرمایه گذاران به میزان سرمایه وسهام خود از دلایل این محبوبیت می باشد .  شرکت های سهامی خاص در ابعاد 3 نفره تا بی نهایت نفر را به دلیل ذکر نشدن میزان نفرات سهامدار می تواند در خود به کار گیرد . انجام کار در قالب شرکت سهامی خاص ضمن اینکه به دلیل قانونی بودن و داشتن بازرسین صاحب صلاحیت اعتماد بین شرکاء را بالا می برد می تواند با وجود چند تخصص مختلف در این شرکت ها سود آوری بیشتری برای موسسین داشته باشد .

روحیه کار تیمی غالبا در شرکت های سهامی خاص بسیار بالاست زیرا هر چقدر کیفیت و کمیت کار بالا رود سود بیشتری عاید موسسن خواهد شد و هر چه این تلاش و همدلی کمتر باشد ضرر آن متوجه شرکت و سرمایه خود افراد می باشد. بنابر این موسسین برای شرکت بسیار دلسوز بوده و همه تلاش خود را برای ارتقاء سطح کیفی و فنی محصولات و به دست آوردن بازار و مشتریان بیشتر به کار خواهند گرفت .

اگر دارای روحیه کار تیمی بوده و انگیزه کافی برای به دست آوردن موقعیت های جدید و سود بیشتر دارید دوست دارید تجارب زیادی در زمینه های مشارکتی و حقوقی به دست آورید یکی از بهترین راه ها ثبت شرکت سهامی خاص می باشد. شاید عمده نگرانی افرادی که خواهان ثبت شرکت  هستند این باشد که ممکن است ایده ذهنی خوبی نداشته باشند و یا اینکه شکست بخورند.  اشکالی ندارد . بسیاری از بزرگان اقتصادی دنیا از همین ایده های به ظاهر نا مطلوب و نا مشخص و با طراحی دقیق خواسته های خود و با به کار گرفتن فعل خواستن به سرمایه و توانایی کنونی دست یافته اند.

ضمن اینکه در صورت شکست و عدم موفقیت در به ثمر رساندن میوه تفکرات خود تنها سرمایه اندک خود را از دست داده اید و زیان جدی به شما وارد نخواهد شد. به یاد داشته باشید برای ثبت شرکت و به کار  گرفتن ایده تان اصلا نیاز نیست با سرمایه های زیادی شروع کنید . اگر از ایده خود خیلی اطمینان ندارید به جای استفاده از یک شریک و گذاشتن سرمایه بیشتر شرکاء بیشتری به شرکت اضافه کنید تا هم سرمایه کمتری گذاشته باشید و هم از توانایی آنها و ایده و راهنمایی آنها استفاده نمایید .

اگر چه ثبت و راه اندازی یک شرکت و تبدیل شدن به یک شخصیت حقوقی اولین گام برای رسیدن به اهداف بزرگتر و سود بیشتر در بین اشخاص حقیقی می باشد و تامین بسیاری از نیاز های کشور در قالب شرکت های اقتصادی حاصل می گردد ولی در این میان هستند بسیاری از نیازها و خدماتی که برای کشور اهمیت فراوانی دارند و تامین آنها جزء لا ینفک و ضروری هر جامعه ای محسوب شده و توان برآوردن این نیاز ها در بخش های کوچک اقتصادی و شرکت های متفاوت خرد  امکانپذیر نمی باشد و یا به سختی و به تعداد کمی شرکت می توان پیدا کرد که از عهده آنها بر آمده و اغلب نیز نیازمند یاری دولت و بانک ها و موسسات مالی مختلف می باشند.

برای این دسته فعالیت ها که اغلب فعالیت های ملی و یا فرا ملی هستند و منافع انها نه تنها باعث رشد و ترقی صاحبین شرکت ها می شود که عملکرد آنها باعث ارتقاء سطح ملی در داخل و ابعاد بین المللی خواهد شد باید اقدام به ثبت شرکت سهامی عام نمود. این شرکت ها با توجه به اینکه می توانند اغلب سرمایه خود را با فروش سهام در بین مردم تامین نمایند قدرت مالی کافی برای تامین نیاز های ملی در سطح داخلی و بین المللی را خواهند داشت و در همین راستا سود آوری فراوانی نیز برای صاحبین خود به همراه دارند .

انجام پروژه های بزرگ اقتصادی در قالب های مختلف اقتصادی یک ضرورت در کشور عزیزمان ایران محسوب می شود .این شرکت های سهام خود را در قالب های بسیار کوچک که با سرمایه اندکی قابل خرید برای عموم مردم باشد به آنها می فروشند و با این روش مردم نه تنها در آبادانی آن بخش از فعالیت های شرکت در کشور سهیم خواهند بود بلکه با این سهم می توانند همواره از سود و پیشرفت شرکت بهره برده و بدون دخالت و یا انجام فعالیتی در این شرکت ها ماهیانه سود خود را دریافت نموده و یا این سود را به سهام جدید با اعلام شرکت تبدیل نمایند .

این قطعات کوچک سهام تبدیل به سرمایه بزرگی برای شرکت سهامی عام شده که همین موضوع باعث می شود موسسین و مدیران شرکت بتوانند شرکت را به نحو احسنت اداره و سرمایه حاصله را در جریان گردش صحیح اقتصادی قرار دهند . این موضوع دو اثر مثبت در پی خواهد داشت : اول اینکه سود سرمایه گذاری و فعالیت های شرکت نصیب موسسین و سهامداران شرکت شده و بین آنها تقسیم خواهد شد و دوم اینکه باری از دوش دولت و کشور برداشته خواهد شد و در پی آن عمران و آبادانی برای کشورمان به همراه خواهد داشت. به همین دلیل دولت نیز همواره از تاسیس شرکت های سهامی عام استقبال کرده و زمینه های پیشرفت و تسهیل فرآیند های کار آنها را فراهم می نماید .

اما شرکت سهامی عام چیست ؟

شرکت های سهامی شرکت هایی هستند که سرمایه آنها به قطعات مساوی سهام تقسیم و بین سهامداران به میزان سرمایه تقسیم می شود. اما در صورتیکه موسسین این نوع شرکت ها بیشتر سرمایه شرکت را با فروش و واگذاری سهام به مردم تامین نمایند این نوع شرکت سهامی را شرکت سهامی عام می نامند که باید بلافاصله قبل و بعد از نام اصلی شرکت عبارت سهامی عام آورده شود و در تمامی نامه ها و مدارک معتبر سازمان نیز باید نام شرکت با رعایت عنوان سهامی عام آورده شود .

هر چند برای تاسیس و ثبت شرکت سهامی عام تنها داشتن 5 میلیون ریال سرمایه اولیه کفایت می کند ولیکن با توجه به اینکه اساس تشکیل این نوع شرکت ها انجام پروژه های مهم و بزرگ داخلی و بین المللی می باشد باید برای تامین سرمایه به میزان لازم بلافاصله موسسین اقدام به تهیه و عرضه سهام به عموم مردم نموده و میزان سرمایه مورد نیاز خود را تامین نمایند .حال چنانچه سرمایه شرکت سهامی عام در هر زمان و بنا بر هر دلیلی از میزان استاندارد تعیین شده کمتر شود شرکت باید بلافاصله سرمایه از دست رفته را جبران وگرنه شرکت باید منحل و یا  تبدیل شود در غیر اینصورت هر سهامدار با مراجعه به مراجع قضایی می تواند انحلال شرکت را از این نهاد درخواست نماید .

چگونه باید برای ثبت شرکت سهامی عام اقدام نمود ؟

همانگونه که بالا اشاره شد شرکت سهامی عام به حداقل 500 هزار تومان سرمایه برای ثبت نیاز دارد . از این میزان باید موسسین شرکت حداقل 20% را تعهد نموده و حداقل 35%  از مبلغ سرمایه اولیه در حسابی به نام شرکت و در نزد یکی از بانک های ذی صلاح جمهوری اسلامی ایران سپرده گذاری شود . پس از آن نوبت به تهیه اظهار نامه ، اساسنامه و طرح اعلامیه پذیره نویسی  سهام می باشد .حتما دقت داشته باشید برای تهیه اظهارنامه ، اساسنامه و طرح اعلامیه پذیره نویسی  با یک مشاوره خبره مشورت و از تخصص او برای این منظور استفاده نمایید. اظهارنامه و اساسنامه شاکله و استخوان بندی اصلی شرکت سهامی شما است و با نگاهی به سایر شرکت های سهامی می توان نتیجه گرفت که شرکت های سهامی بزرگ عمدتا به یک فعالیت یا حرکت بسنده نکرده و تنوع عملیاتی فراوانی را در ساختار خود ایجاد کرده اند . بنابر این اگر می خواهید شرکت سهامی قدرتمندی ثبت نموده و دامنه سود آوری و فعالیت خود را محدود نکرده و یا اینکه بعدا به مشکلات قانونی و حقوقی مختلف دچار نشوید بهتر است حتما با مشاورین و متخصصین ثبت شرکت و ثبت برند نوبل برای این منظور مشاوره نمایید .

پس از اینکه اظهار نامه و اساسنامه شما به همراه طرح پذیره نویسی سهام آماده شد باید تمامی موسسین آنها را امضاء و به اداره ثبت شرکت ها تسلیم شده و رسید دریافت گردد .

در صورتیکه تامین بخشی از سرمایه در تعهد سهامداران از طریق سرمایه غیر نقد توافق شود باید عین آن و یا مدارک مالکیت آن در بانکی که برای پرداخت مبلغ نقدی حساب باز شده تودیع شود و گواهی از بانک دریافت گردد تا با ضمیمه اظهار نامه ، اساسنامه و طرح پذیره نویسی به اداره ثبت شرکت ها به منظور طی شدن فرآیند ثبت شرکت ارائه شود . بر اساس ماده 10 لایحه اجرایی قانون تجارت اداره ثبت شرکت ها پس از بررسی مدارک دریافتی و با تطابق دادن آنها با قوانین ثبت شرکت ها و قوانین تجاری ایران و در صورت موافقت اجازه  انتشار اعلامیه پذیره نویسی را می تواند صادر نماید . با کتسب این اجازه اعلامیه پذیره نویسی توسط موسسین باید در روزنامه کثیر الانتشار و یک روزنامه رسمی دیگر آگهی و ضمناً در همان بانکی که تعهد سهام نزد آن به عمل آمده تا مدت معینی در معرض دید قرار بگیرد .

علاقمندان به خرید سهام ارائه شده می توانند به بانک اعلام شده مراجعه و اوراق تعهد سهام را امضا و میزان مجموع سهام خریداری شده را به حساب شرکت واریز نمایند و رسید آن را دریافت کنند. این اوراق در دو نسخه تنظیم می شوند که هر دو نسخه باید با قید تاریخ و امضاء پذیره نویس و یا قائم مقام قانونی آن همراه شود تا یک نسخه در بانک بایگانی و نسخه دوم به همراه رسید  و مهر بانک به پذیره نویس تحویل داده می شود .

چنانچه این اوراق توسط فردی به نمایندگی از نفر اصلی خریداری و امضاء شود این فرد باید سمت ، آدرس و هویت کامل خود را در ورقه نوشته و مدارک مزبور ورقه تعهد سهم  خواهد شد . با امضاء ورقه سهم در واقع پذیره نویس اساسنامه شرکت را قبول و تصمیمات مجامع عمومی شرکت را پذیرفته است . پس از پایان تاریخ عرضه و فروش سهام  باید موسسین شرکت ظرف حداکثر یک ماه اقدام به بررسی اوراق و تعهدات  دریافتی نموده و با احراز شدن صحت پذیره نویس ها باید حداقل 35% مبلغ سرمایه شرکت از طریق این اوراق تادیه شده باشد در غیر اینصورت باید مجددا اقدام به فروش و عرضه سهام نمایند و با تادیه 35% مبلغ سرمایه شرکت باید از مجمع عمومی موسسین برای تشکیل جلسه دعوت به عمل آید .

تشکیل جلسه مجمع عمومی موسسین به منظور بررسی و احراز پذیره نویسی کلیه سهام شرکت و پرداخت مبالغ توافق شده و در نهایت تصویب اساسنامه می باشد. در همین جلسه نیز باید سمت افراد هیئت مدیره و مدیران شرکت تعیین و شروح وظایف مدیر عامل نیز در صورتیکه به هیئت مدیره واگذار نشده باشد تعیین می شود  و بازرسین اصلی و عالی البدل نیز باید معرفی شوند . با معرفی مدیران و بازرسین باید این افراد کتباً رضایت خود را برای تصدی این سمت ها اعلام دارند . با طی این موارد اقدامات مورد نیاز برای ثبت شرکت به اتمام رسیده و شرکت ثبت شده خواهد بود .

در نهایت باید اساسنامه ، صورتجلسه تایید شده مجمع عمومی موسسین که در آن سمت مدیران و بازرسین تعیین شده باشد ، رضایت نامه مدیران و بازرسین شرکت ، صورتجلسه هیئت مدیره به انضمام سایر مدارک مورد نیاز برای اداره ثبت شرکت ها در جهت تکمیل پرونده ثبتی شرکت ارسال می شود.  لازم به توضیح و تذکر است که با تکمیل این اقدامات باید شرکت ظرف مدت حداکثر 6 ماه از تاریخ ارائه و تسلیم اظهارنامه ثبت شود در غیر این صورت هر کدام از موسسین و یا پذیره نویسان به عنوان سهامدار می توانند درخواست  گواهی حاکی از عدم ثبت شرکت را بنماید . در این صورت اداره ثبت شرکت ها این گواهی را صادر و به بانکی که  تعهد سهام و تادیه وجوه در آنجا انجام گرفته ارسال می دارد . در این حالت موسسین و پذیره نویسان باید به بانک مراجعه و تعهد نامه و وجوه دریافتی را به سهامداران مسترد دارند . موسسین و پذیره نویسان نمی توانند هزینه ثبت و راه اندازی شرکت را از پرداختی سهامدارن کم کنند و باید کل مبلغ پرداخت شده آنها مسترد شود و تمامی هزینه های انجام گرفته برای ثبت شرکت تاکنون به عهده خود موسسین می باشد .

مدارک لازم جهت کسب اجازه پذیره نویسی شرکت در شرف تاسیس سهامی عام از مرجع ثبت شرکتها

دو نسخه طرح اظهارنامه شرکت سهامی عام
دو نسخه طرح اساسنامه شرکت سهامی عام
دو نسخه طرح اعلامیه پذیره نویسی
گواهی بانکی مبنی بر واریز حداقل ٣۵% سرمایه تعهد شده توسط موسسین
فتوکپی شناسنامه موسسین

مدارک لازم جهت تاسیس شرکت سهام عام

دو نسخه اظهارنامه
دو نسخه اساسنامه
دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین
دو نسخه صورتجلسه هیات مدیره
آگهی دعوت مجمع موسسین در روزنامه تعیین شده
فتوکپی شناسنامه مدیران ( در مورد اشخاص حقوقی ارائه برگ نمایندگی الزامی است )

تذکر : اگر مدیران تعیین شده جزء اشخاص حقوقی باشند باید برگه نمایندگی از آنها ارائه شود

گواهی بانکی مبنی بر واریز حداقل ٣۵% سرمایه شرکت
ارائه مجوز یا موافقت اصولی یا مجوز از مراجع ذیصلاح در صورت نیاز

ضمن اینکه همانگونه در بالا اشاره شد برای ثبت شرکت موارد زیر نیز باید در نظر گرفته و الزاماتً رعایت شود :

حداقل سرمایه مبلغ پنج میلیون ریال باشد.
حداقل ٢٠% سرمایه تعیین شده توسط موسسین تعهد گردد و ٣۵% از میزان تعهد شده پرداخت گردد.
اظهارنامه و طرح اساسنامه و طرح اعلامیه پذیره نویسی به امضای موسسین رسیده باشد.
و در صورت نیاز به دریافت مجوز برای فعالیت از سازمان و یا نهادی باید قبل از ارائه سایر مدارک مجوز مربوطه از نهاد ذی ربط اخذ و پیوست مدارک شود .

نحوه انتخاب مدیران

مجمع عمومی موسسین در بدو افتتاح و راه اندازی شرکت سهامی عام باید ابتدا هیئتی را برای اداره امور و انجام مسئولیت های مربوطه تعیین و به اداره ثبت شرکت ها معرفی نماید . این هیئت تحت عنوان هیئت مدیره  باید از بین سهامداران انتخاب و معرفی شوند و بصورت دوره های 2 ساله باید سمت آنها تمدید و یا نفراتی جایگزین آنها شده و مجددا طبق صورتجلسه ای مراتب به اطلاع اداره ثبت شرکت ها برسد . چیزی که در این میان بسیار حائز اهمیت است سهامدار بودن نفرات تعیین شده برای هیئت مدیره می باشد . بدین منظور چنانچه فردی از خارج شرکت و نفراتی غیر سهامدار برای تصدی پستی در هیئت مدیره شرکت مد نظر باشد باید قبل از تصدی عنوان خود اقدام به خرید سهام به میزان تعیین شده نموده و سپس حکم آن ابلاغ شود .

موضوعی که شاید بسیاری از موسسین شرکت های سهامی عام را با دغدغه روبه رو کرده باشد همین موضوع انتخاب مدیران از بین سهامداران می باشد. چرا که بسیاری از مواقع شاهد هستیم که در بین سهامداران و حتی موسسین یک شرکت سهامی عام شاید فردی با توان مناسب برای تصدی برخی از عناوین مدیریتی مثلا مدیر عاملی این شرکت را ندارد و همین موضوع باعث شود دست به دامن مدیرانی خارج از سهامدارن شرکت شوند که البته برای این منظور باید اقداماتی را انجام دهند. مثلا باید برای فرد جدید الورود سهم اضافه شود .

داشتن دانش و تخصص مدیریت برای اداره شرکت های سهامی عام بسیار اهمیت دارد . به همیتن دلیل بسیاری از متقاضیان ثبت شرکت سهامی عام ابتدا فردی با مشخصات مورد نظر خود برای تصدی مدیریت شرکت را انتخاب نموده و پس از آن و با دریافت رضایت آن اقدام به ثبت شرکت می نمایند . اینکه در این خصوص و برای اینکه مدیریت این شرکت ها به دست افراد بی کفایت و نا بلد نیافتد و افراد صاحب تخصص و مدیران کار آزموده شاید زیر بار خرید سهام شرکت های بخصوص نو پا نشوند دغدغه ای برای شرکت ها است و اصلاح این قانون شاید یکی از مواردی باشد که بسیاری از سهامداران و موسسین شرکت های سهامی عام خواهان آن هستند.

حال برای جبران این نقیصه راهکاری دیگری که برخی از موسسین به آن روی آورده اند تخصیص قسمتی از سهام سهامداران به مدیرانی با کفایت و کاردان می باشد که البته به منظور اطمینان از اینکه پس از طی دوره مدیریت خود سهم را به صاحبان سهام برگشت می دهد اقدام به دریافت تعهد نامه ای از او می نمایند که اینکار شاید اقدامی برای جبران مافات محسوب شود ولیکن خیلی موثر نبوده و تنها پادزهری موقتی خواهد بود .

در لایحه اصلاح قانون تجارت مصوب سال 1347 برای اولین بار واژه اداره شرکت توسط هیئت مدیره توسط قانونگذار برده شده است که البته هیچ تعرفی در آن از مدیریت دیده نمی شود .تنها در ماده 107 لایحه مذکرو شاهد تاکید بر انتخاب هیئت مدیره شرکت های سهامی از بین صاحبین سهام می باشیم . در این ماده چنین آورده شده است : شرکت سهامی به وسیله هیئت مدیره ای که از بین صاحبان سهام انتخاب شده وکلا یا بعضا قابل عزل می باشند اداره خواهد شد.

اما اگر بخواهیم تعریفی از مدیران ارائه نماییم خارج از مباحث قانونی آن می توان چنین عنوان کرد : مدیران افرادی کار دان و با کفایت و صلاحیت برای اداره شرکت های سهامی می باشند که توسط سهامداران و برای مدت مشخصی تعیین و بریا اداره اموری مشخص و تعریف شده به کار گمارده می شوند . اگر چه طبق ماده 47 قانون تجارت اداره شرکت سهامی به عهده یک یا چند نفر  به عنوان نماینده شرکاء در سمت مدیریت می باشد ولی در هیچ کجای قانون ذکر شده اسم از هیئتی بودن اداره شرکت های سهامی نشده است هر چند کار اداره شرکت عملا به عهده هیئت مدیره می باشد .

همچنین طبق ماده 107 قانون تجارت حداقل نفرات تشکیل دهنده هیئت مدیره شرکت های سهامی عام باید 5 نفر باشند ولی در خصوص شرکت سهامی خاص در هیچ مجاری قانون حداقلی تعیین نشده است و فقط ماده 3 لایحه اصلاحی قانون تجارت بطور اطلاق تعدا شرکاء را برای شرکت سهامی خاص حداقل 3 نفر تعیین کرده است . به دنبال آن و در ماده 4 ذکر شده که شرکت سهامی بر دو نوع خاص و عام می باشد که همین موضوع باعث می شود گمانه زنی برای حداقل تعداد نفرات هیئت مدیره برای هر دو شرکت سهامی عام و خاص  3 نفر می شود در حالی کحه در ماده 107 تعداد اعضاء هیئت مدیره شرکت های سهامی عام را 5 نفر آورده است .

حال این سئوال بوجود می آید که شرکت های سهامی عام که با حداقل 3 نفر عضو تشکیل می شوند چگونه باید 5 نفر در هیئت مدیره آن عضو باشند ؟ برای اینکه ابهام برطرف شود می توان اینگونه استنباط کرد که ماده 107 وارد بر ماده 3 بوده و اطلاق آن در خصوص شرکت های سهامی عام از بین می رود و به این شکل ماده 3 را تخصیص می دهیم .

اما موضوع دیگر اینکه در هیچ یک از مواد لایحه اصلاحی قانون تجارت برای حداکثر تعداد نفرات هیئت مدیره شرکت های سهامی خاص و عام نمی توان سقفی تعیین کرد . یعنی با هر تعداد نفر می توان تشکیل هیئت مدیره داد و این موضوع می تواند در بسیاری از شرکت ها باعث اختلال و بی نظمی شده و نظرات مختلف و عدم جمع بندی در یک موضوع کوچک را به همراه داشته باشد. در این مورد نیز به نظر می رسد نیاز باشد لایحه اصلاحی توسط مقنن تهیه و به اجرا درآید تا از مشکلات فعلی و آینده جلوگیری شود .

حال با توجه به اینکه حداقل نفرات تعیین شده برای هیئت مدیره شرکت سهامی عام 5 نفر می باشد و این نفرات باید توسط سهامداران تعیین شوند موارد زیر حائز اهمیت می باشد :

تنها سهامداران می توانند عضو هیئت مدیره شرکت های سهامی عام شوند و نمی توان یان اعضاء را از افراد خارج از شرکت و غیر سهامدار انتخاب نمود.
مجمع عمومی فوق العاده در هر زمان و بنا بر هر دلیلی می تواند هر کدام از اعضاء هیئت مدیره را عزل و جانشین وی را انتخاب و معرفی نماید .

هر چند برخی از منتقدین و علمای علم تجارت معتقدند که مدیر جزیی از ارکان شرکت محسوب می شود که در هر شرایطی نمی تواند استعفاء نموده وباید وظایف خود را در برخی شرایط هم به نحو احسنت انجام دهد بنابر این نباید عزل مدیر و یا اعضاء هیئت مدیره نیز به همین راحتی و با یک نتیجه گیری باشد و باید مطابق با شرایط و فرصت هایی این موضوع تعیین شود . این موضوع در ماده 107 قانون تجارت نیز به پیش بینی شده است این ماده مدیر را از ارکان اجرایی شرکت می داند که این ارکان نمی توانند در هر شرایطی استعفاء کنند . البته در قانون نیز مرجعی برای عزل اعضاء هیئت مدیره به صراحت معرفی نشده است . اما با عنایت به ماده 72 لایحه اصلاحی قانون تجارت مجمع عمومی شرکت سهامی از اجتماع صاحبین سهام تشکیل می شود و این اجتماع حق دارد بدون ارائه هیچ دلیلی هر کدام از اعضاء و یا کل هیئت مدیره را در هر زمان عزل نمایند .

اعضاء عزل شده از هیئت مدیره نمی توانند بابت این عزل از شرکت مطالبه ضرر و زیان نمایند . مگر اینکه عزل این مدیران طبق قواعد عام در شرایطی انجام شده باشد که موجد مسئولیت مدنی مسئولان عزل باشد . طبق اصل 40 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران  هیچ کس نمی تواند برای مطالبه حق خود اقدام به خسارت به غیر و یا منافع عمومی نماید . به موجب این قانون در صورتیکه مصادیق ارائه شده نشان دهنده سوء استفاده از حق مدیر عزل شده باشد ، ایشان می تواند ادعای خسارت و مطالبه نماید. بدین منظور باید با ارائه مدارک محکمه پسند به مراجع قضایی و از طرق قانونی اقدام نماید.
با توجه به اینکه رابطه اعضاء هیئت مدیره با شرکت رابطه کارگری و کارفرمایی نیست در صورتیکه هر کدام از اعضاء هیئت مدیره با شرکت و بنا بر هر دلیلی قطع همکاری نمایند مرجع رسیدگی به شکایت و حل اختلاف آنها مراجع حل اختلاف در قانون کار مامور رسیدگی به پرونده آنها نخواهند بود زیرا آنها مشمول قوانین اداره کار نمی شوند .برای مطالبه خسارت و حل اختلافات باقیمانده خود با شرکت باید مدیر به دادگستری مراجعه و در آنجا دادخواست نماید .

همانگونه که آورده شد اعضاء هیئت مدیره از سوی مجمع عمومی قابل عزل می باشند . اما توجه به این نکته باعث اشکال در این موضوع می شود که مجمع عمومی تنها اختیار دارد درباره موضوع هایی که در دستور جلسه هست بحث و تصمیم گیری نمایند و مدیران این شرکت ها حاضر به درج این موضوع در دستور جلسه نمی باشند . اما برای حل این معضل چکار باید کرد ؟ دو راه برای این موضوع می توان پیشنهاد داد . اول اینکه چنانچه صاحبان سهام از عملکرد هیئت مدیره ناراضی هستند ترازنامه و حساب سود و زیان شرکت را تصویب ننمایند . عدم امضاء این موارد رای به بی اعتمادی به اعضائ هیئت مدیره خواهد داد و چون امور شرکت بلاتکلیف می شود خود مدیران اقدام به استعفاء نموده و یا در همان لحظه و با توجه به اطمینان از عدم اعتماد شما خودشان استفاء می دهند .و یا اینکه حداقل یک پنجم سهامداران کتبا درخواست  تشکیل مجمع عمومی فوق العاده برای تعیین تکلیف و عزل مدیران را بنمایند . در اینصورت هیئت مدیره مجبور و مکلف به دعوت مجمع عمومی بصورت فوق العاده خواهد شد. در این حالت نیز مجمع به راحتی می تواند مدیران را عزل نماید حتی اگر در دستور جلسه چنین چیزی قید نشده باشد .

حال چنانچه مدیر عزل شده از هیئت مدیره جزء کارکنان شرکت باشد عزل آن نمی تواند و نباید خللی در رابطه کارمندی او ایجاد نماید و فعالیت او در شرکت باید همچنان ادامه پیدا کرده و آسیبی به آن وارد نشود .همچنین عزل مدیر از هیئت مدیره نمی تواند به سهم او از شرکت آسیبی وارد نماید و او همچنان از سهامداران شرکت باقی خواهد ماند مگر اینکه اقدام به واگذاری سهم خود از طرق قانونی نماید .

    سمت مدیریت در هیئت مدیره شرکت های سهامی عام یک تکلیف است که با رضایت فرد به او واگذار شده و باید توسط خود او انجام پذیرد و نمی تواند این وظیفه را واگذار نماید. زیرا این یک وظیف تعیین شده برای شخص است و نه یک حق که قابل واگذاری باشد .

قبلا در مقررات شرکت های سهامی موضوع قانون تجارت مصوب شده در سال 1311 به مدیران اجازه واگذاری سمتشان داده شده بود . برای این موضوع دو شرط را باید در نظر می گرفتند و سپس اقدام به تعیین جانشین برای خود می کردند. اول اینکه در اساسنامه شرکت به صراحت چنین اجازه ای به مدیر داده شده بود و دوم اینکه سایر مدیران با این موضوع مشکلی نداشتند و چنین اجازه ای را به او می دادند .ولی در هر صورت جوابگو و متعهد فعالیت صورت گرفته خود شخص بود و امر تعیین جانشین برای خود رفع تکلیف از فرد نمی کرد .

در ماده 49 قانون تجارت در لایحه اصلاحی این قانون واگذاری سمت مدیریت در هیئت مدیره فقط برای شخص مدیر عامل پیش بینی شده است .به موجب ماده 124قانون مذکور تعیین یک نفر به عنوان مدیر عامل شرکت از وظایف هیئت مدیره می باشد و به موجب ماده 108 لایحه اصلاحی قانون تجارت تعیین اعضاء هیئت مدیره نیز بر عهده مجمع عمومی موسسین و مجمع عمومی عادی می باشد .

چیزی که مشخص است این است که انتخاب اعضاء هیئت مدیره فقط در بدو تاسیس توسط مجمع عمومی موسسین انجام می پذیرد و پس از ان باید برای عزل و تمدید و جایگزینی نفرات هیئت مدیره مجمع عمومی عادی تصمیم گیری نمایند . برای این منظور رسم بر این است که در هنگام راه اندازی و ثبت شرکت  سهامی برابر با ماده 20 لایحه اصلاحی قانون تجارت اولین نفرات تشکیل دهنده هیئت مدیره توسط موسسین در صورتجلسه ای تعیین و با ذکر نام و سمت آنها در صورتجلسه و تایید همه موسسین ،  توافق آنها نیز کتبا دریافت و به اداره ثبت شرکت ها برای ثبت شرکت به انضمام سایر مدارک مورد نیاز ارسال می شود .

مطابق با بند 3 ماده فوق الذکر انتخاب مدیران و بازرسان باید طبق صورتجلسه ای با امضاء تمام موسسین صورت پذیرد که البته به نظر می رسد به این ترتیب توافق همه سهامداران برای اعضاء هیئت مدیره دریافت شده است .

در اینصورت اگر شرکت بخواهد با تشکیل مجمع عمومی موسسین نسبت به تعیین نفرات هیئت مدیره و بازرسین اقدام نماید با توجه به سهامی بودن این نوع شرکت ها و گاها عده زیاد سهامداران به نظر این کار بسیار مشکل می آید و باید شاید گاهی ماه ها برای این تغییرات و انتخابات وقت صرف شود لذا در ماده 75 لایحه اصلاحی قانون تجارت برای حل این معضل چنین آورده شده است : در مجمع عمومی موسسین حضور عده ای از پذیره نویسان که حداقل نیمی از سرمایه شرکت را تعهد نموده باشند ضروری است . پس تشکیل جلسه مجمع عمومی موسسین با حضور سهامداران نیمی از سرمایه شرکت ممکن می شود. حال در صورتیکه در اولین دعوت حداقل نفرات مورد نظر حاصل نشد باید مجددا دعوتنامه ارسال شود .

چه شرکتی ثبت کنیم تا بیشتر نفع ببریم؟

یکی از دغدغه های اصلی افرادی که می خواهند در قالب یک شخص حقوقی به کسب و کار بپردازند ، تعیین نوع قالب حقوقی می باشد . به بیانی دیگر افرادی که می خواهند یک شرکت ثبت کنند نمی دانند برای ثبت شرکت بهتر است شرکت سهامی ثبت کنند یا شرکت با مسئولیت محدود و یا نوعی شرکت دیگر .

در این نوشتار تلاش می کنیم با بیان تفاوت های بین این شرکت ها تا حدودی به پاسخ این پرسش نزدیک شویم .

چه نوع شرکت هایی داریم ؟

قانون تجارت با صراحت شرکت ها را در هفت قسم عنوان کرده است :

1- شرکت سهامی   2- شرکت مختلط غیر سهامی   3- شرکت مختلط سهامی   4- شرکت با مسئولیت محدود 5-  شرکت تضامنی   6- شرکت نسبی  7- شرکت تعاونی تولید و مصرف

در صورتیکه گردهمایی ما برای یک فعالیت اقتصادی باشد چاره ای جزء ثبت شرکت به یکی از طرق فوق الذکر نخواهیم داشت . و اما شخصیت هایی که می خواهند در غالب شخصیت حقوقی به فعالیت خود ادامه دهند برای ثبت شرکت خود ، معمولا بین شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود دچار تردید می شوند و نمی دانند کدام نوع شرکت برای آنها بهتر است .

طبق تعریف قانون شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبین سهام به اندازه مبلغ اسمی سهام آنها می باشد. هر چند بلافاصله در تعریف قانون تجارت آمده است که پس از اینکه شما فعالیت هایتان را در قالب یک شرکت سهامی شکل دهید خواه فعالیت اقتصادی انجام دهید  خواه اینکه مقصود نهایی شما انجام کار اقتصادی نباشد شرکت شما بازرگانی خواهد بود و به مثابه یک بازرگان شناخته خواهید شد . و اما مطابق با ماده 4 لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب شده سال 1347 شرکت های سهامی به دو نوع تقسیم می شوند :

نوع اول شرکت های سهامی عام هستند که موسسان آن قسمتی از سرمایه شرکت را با فروش سهام به مردم تامین می نمایند .  و نوع دوم موسوم به شرکت های سهامی خاص که تمامی سرمایه  آنها در بدو تاسیس باید توسط موسسان تامین شود . در نام گذاری این شرکت ها باید عبارت شرکت سهامی خاص و یا شرکت سهامی عام بلافاصله قبل و یا بعد از اسم شرکت بصورت خوانا و دقیق قید شود  و در کلیه اوراق و اطلاعیه ها و اگهی های شرکت نیز باید با قید عبارت سهامی عام یا سهامی خاص عنوان شرکت آورده شود .

بنا بر این وجه تمایز دو نوع شرکت سهامی عام و خاص در ماهیت سهامی بودن آنها و نوع تقسیم  سرمایه به سهام نیست بلکه در نوع تامین و تادیه سرمایه اولیه و ابتدایی شرکت می باشد .  البته تشکیل شرکت سهامی عام به مراتب پیچیده تر و دارای مشکلات بیشتری نسبت به ثبت شرکت سهامی خاص می باشد و عمدتا برای انجام کارهای کلان تر و پیچیده تر و با  سرمایه به مراتب بیشتر ثبت می شوند و اغلب افرادی که تمایل به ثبت شرکت دارند یا سرمایه اولیه خود را به اندازه ثبت شرکت سهامی عام نمی بینند و یا وسعت کار خود را به آن بزرگی تشخیص نمی دهند و به ثبت شرکت با دامنه کوچکتر و ثبت راحتر با عنوان سهامی خاص بسنده می کنند .

ملزومات ثبت یک شرکت سهامی خاص و تفاوت های آن

طبق تعریف فوق به شرکت هایی که تمام سرمایه اولیه خود را از موسسین تامین می کنند و به پذیره نویسی و فروش سهام به مردم نمی پردازند شرکت سهامی خاص گفته می شود برای ثبت شرکت سهامی خاص باید حداقل سه نفر سهامدار وجود داشته باشند. البته در این مورد شرکت سهامی عام هم با همین میزان سهامدار می تواند شکل بگیرد . اما در شرکت های با مسئولیت محدود حداقل شرکا از طرف قانون گذار 2 نفر در نظر گرفته شده است .  در اینجا باید اشاره کرد که قانون برای انواع ثبت شرکت ها حداقل نفراتی را به عنوان موسسین ابتدایی در نظر گرفته است ولی برای حداکثر نفرات محدودیتی عنوان نشده است و سقفی تعیین نشده است .

حداقل سرمایه مورد نیاز برای ثبت شرکت سهامی خاص در قانون یک میلیون ریال دیده شده است که با سهام مساوی تقسیم می شود . شرکت های با مسئولیت محدود نیز سرمایه اولیه مشابه ای با شرکت سهامی خاص دارند . حداقل اعضاء هیئت مدیره در قانون تعریف نشده و به صراحت به آن اشاره ای نشده است ولی طبق نظریه حقوقی شماره 5156/7 مورخ 13/7/1367 تعداد اعضاء نمی تواند از 3 نفر کمتر در نظر گرفته شود .

انتخاب بازرس نیز یکی دیگر از موارد افتراق بین شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود می باشد . در شرکت های با مسئولیت محدود انتخاب بازرس اجباری نیست و شرکا می توانند با اختیار خود نسبت به انتخاب بازرس اقدام نمایند  . البته چنانچه تعداد شرکا از 12 نفر تجاوز نماید باید نسبت به انتخاب بازرس اقدام شود . اما تعیین و انتخاب بازرس در شرکت  سهامی خاص اجباری است و جزء موارد قانونی ثبت شرکت می باشد چراکه بدون معرفی بازرس اصلی و علی البدل  به اداره ثبت شرکت ها عملا امکان ثبت شرکت وجود نخواهد داشت .

از موارد دیگر می توان به سال های تصدی پست مدیریت در شرکت سهامی خاص اشاره نمود .طبق ماده 109 لایحه فوق الذکر ، مدت مدیریت مدیران در شرکت های سهامی خاص باید در اساسنامه تعیین شود ولی این مدت نمی تواند از دو سال تجاوز نماید . البته تمدید و انتخاب مجدد مدیران بلامانع می باشد .  و اما در شرکت های با مسئولیت محدود تعیین مدت برای تصدی عنوان مدیریت الزامی نیست و یک مدیر می تواند تا هر زمان و بنا بر تشخیص هیئت مدیره به فعالیت خود ادامه دهد .

البته شایان ذکر است مدیران منتخب در شرکت های سهامی خاص باید خود به عنوان سهامدار شرکت تعداد سهام وثیقه مقرر در اساسنامه را تهیه و به صندوق شرکت بسپارند . البته در صورتیکه مدیر منتخب جزء سهامدارن نباشد می تواند پس از تعیین بلافاصله نسبت به تهیه سهام به میزان تعیین شده اقدام و پس از آن به عنوان مدیر انجام وظیفه نماید . در حالی که در شرکت های با مسئولیت محدود  مدیران چه بصورت موظف و یا غیر موظف که از بین شرکا و یا خارج از شرکا انتخاب می شوند  انجام وظیفه می نمایند و الزامی به شراکت در شرکت ندارند که این موضوع از جمله تفاوت های بزرگ بین این دو نوع شرکت می باشد .

و اما در خصوص حد نصاب مجامع عمومی در این دو شرکت با یک بررسی ساده متوجه می شویم که حد نصاب در شرکت های سهامی خاص روند ساده تری نسبت به شرکت با مسئولیت محدود دارد که نیاز به توضیح مفصل در این رابطه می باشد.

با توجه به این تعاریف و تفاوت ها ی بین این شرکت ها ( شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود ) به نظر می رسد در صوتیکه تمایل به گسترش فعالیت خود در آینده دارید و در مسیر راه خود خواهان استفاده از مدیران تازه و جدید و با الگو های فکری نو می باشید بهتر است به هیچ عنوان به سراغ  ثبت شرکت با مسئولیت محدود نروید . شرکت های سهامی خاص هر چند کوچکتر و محدود تر از شرکت های سهامی عام می باشند ولی با توجه به نوع ثبتی آنها و توان مالی موسسین می تواند گزینه بسیار مناسب تری برای فعالیت های اقتصادی که به دنبال نگرش های نو و تازه و توان افزایش سرمایه از طرق مختلف باشند.

آرم یک کلمه فرانسوی است که در دهه های گذشته وارد زبان فارسی شده است . آرم برای اولین بار توسط فردریک تالبرگ از سوئد و موشخ شروی از ارمنستان طراحی شد . آرم متعلق به یک مجموعه ، فرد ، شغل و یا فعالیت است و تلاش می کند تا صاحبان خود را به مردم بشناساند  و به همین دلیل بیشتر مواقع باید دارای جنبه های شناختی مهم و بین المللی باشد .

آرم تجاری با نام های برند تجاری ، نشانه تجاری و یا  لوگو و علامت تجاری هم شناخته می شود . یک آرم تجاری خوب آرمی است که بتواند در یک نگاه و با یک نظر مشتری را به خود جذب کرده و انتقال مفهوم مناسبی داشته باشد . باید بتواند مردم را کاملا و به صورت کاملا غریزی  به سمت خودش بکشاند .

علائم و آرم های تجاری از همان ابتدای پیدایش انسان وجود داشته اند و با رشد و پیشرفت آدمی و همراه با او آنها هم پخته تر و بزرگتر شده اند. اگر به اشکال و ترسیم های انسان های نخستین در غار ها و بر روی انواع سنگ ها و اشیاهای پیدا شده به خوبی نگاه کنید می توانید به خوبی آنچه بیان شد را متوجه شوید .

این وظیفه را قبلا هر کسی برای خودش انجام می داد و امروزه این کار به عنوان یک حرفه تخصصی و توسط طراحان گرافیک صورت می گیرد . شرکت های مختلف پس از ثبت و تاسیس شدنشان در تلاش هستند تا با ایجاد و طراحی یک آرم و یا برند تجاری خود را به مردم معرفی کرده و جایگاهی برای خود در بین آنها ایجاد نمایند و برای ان جایگاه و شناخت هزینه های زیادی هم انجام می شود .

آرم و یا برند مشخصه اصلی هر سازمان و شرکتی می باشد و در واقع همانند مهر و  امضاء صاحبان خود می باشد و با ورود این نشانه و آرم به هر بازاری شرکت  و تفکرات و مفهوم شرکت را برای آن بازار بیان می کنند . مردم به محض دیدن این نشانه در هر بازاری و حتی با ارائه محصولات جدید با این نشانه فورا مالک و نحوه دیدگاه و کیفیت محصولات او را متوجه می شوند و خارج از نام اصلی شرکت و تنها با معرفی این نشان محصولات شرکت را بازار یابی خواهند کرد .

همین موضوع باعث شده که بسیاری از اقتصاد دانان و فعالان حوزه های اقتصادی برند یا آرم را تنها یک تصویر گذرا و موقتی که کار انتقال دیدگاهی را انجام می دهد و  تمایزی برای محصولات به وجود می آروند نشناسند . انها سرمایه گذاری و پرورش این آرم را یک سرمایه گذاری دراز مدت و در عین حال سود آور می شناسند و معتقدند که برای طراحی و  ایجاد تاثیر مناسب این اشکال تجاری باید برنامه های دقیقی و مناسبی داشته  باشند .

آنها به خوبی می دانند که آرم و نشان تجاری مانند بروشور و یا یک صفحه  نقاشی زیبا که توسط یک هنرمند طراحی می شود نیست که اکثرا تاثیر کوتاه مدت و تنها برای یک هدف مشخص را داشته باشند . تمامی نقاشی ها و بروشور ها باید با شکل ها و نکات متفاوت طراحی شوند و بصورت موقتی ایجاد شوند و به دنبال تاثیر طولانی مدت در مخاطبان خود قائدتا نیستند . آرم تاریخ و زمان مشخصی نباید داشته باشد.

آرم باید پا را از زمان و مکان بیرون بگذارد و بتواند دیدگا ه ها وسلیقه های مختلف را ارضاء نماید. باید بتواند با تمامی فرهنگ ها و سلیقه ها همخوانی داشته باشد و همانند یک اهرم برای جا انداختن خواسته ها و دیدگاه های شرکت و تولید کننده خود پا فشاری نماید .

نباید در طراحی یک آرم از اما و اگر ها استفاده شود. نباید بدون تفکر به آینده مورد انتظار طرح آفریده شود. نباید پس از معرفی آرم به بازار تازه خالقان آن متوجه شوند که دیدگاه مخالف آنها را انتقال می دهد و یا هر چه که می خواهند را بیان نمی کند. بهترین حالت برای یک نشان تجاری ساختن یک برند یا آرم است به شکلی که این آرم بتواند تمامی مقاصد سازمان و افراد را پوشش دهد.

اگر قرار باشد برای هر نوع محصول و به منظور انتقال مفاهیم مختلف برند ها وآرم های مختلف ایجاد شود و این از ابتدا برای معرفی و شناسایی آن اقداماتی انجام شود پس داشتن یک برند موفق نمی تواند انچنان تضمین کننده موفقیت شما باشد و برای اینکه موفق شوید باید هر روز با یک برند و آرم تجاری در بازار حضور پیدا کنید و مشتریان خود را گیج و نهایتا نا امید نمایید .

به عقیده بسیاری از کارشناسان و طراحان حرفه ای آرم و یا برند تجاری باید  بتواند ویژگی های  خاصی داشته باشد تا بتواند به عنوان یک نشانه  تاثیر گذار شناخته شده و در طول سالیان زیادی باقی مانده و همیشه نقش موفقی داشته باشد.  از جمله این ویژگی ها می توان به داشتن ویژگی های زیر اشاره نمود :

سادگی ، زیبایی ، وحدت شکل ، قابلیت کارایی در شکل های متفاوت و مختلف ، داشتن انسجام و یکپارچگی ساختاری ،  نداشتن تشابه و یا نمونه دیگر و یا نزدیک به آن ،  داشتن روحیه همسو و مترادف با موضوع فعالیت و نوع محصول ، داشتن رنگ های مرتبط با موضوع ، امکان شناخت راحت و سادگی در به ذهن سپردن ،  گویا و روان بودن طرح آن ، اجرای دقیق و صحیح آرم و…

آرم در نهایت سادگی باید بتواند ویژگی هایی را داشته باشد که به طور ظریف و دقیق همه مفاهیم مورد انتظار شرکت و یا فرد حقیقی را انتقال دهد و مشتری را گیج و مبهوت نکند . اگر مشتریان زیاد روی برند و یا آرم شما دقیق شوند هم می تواند نتیجه معکوسی برای شما به همراه داشته باشد. آرم باید در یک نگاه کار خودش را بکند و تاثیر خودش را به راحتی بر مخاطب بگذارد .

به دلیل اهمیت زیاد ساخت آرم بسیاری معتقدند ایجاد یک آرم تجاری بسیار سخت تر است تا ثبت یک شرکت تجاری . راه اندازی یک شرکت و شراکت با عده ای در قالب یک مجموعه تنها با داشتن یک ایده و پیگیری های مشخص چندان کار سختی نیست ولی برای اینکه این شرکت و مجموعه موفق عمل کند باید طراحی برند و آرم موفقی داشته باشد و بتواند خود را به جامعه مشتریان بقبولاند . نباید کار طراحی برند و آرم را کار ساده ای تصور کرد .

اما با این حال کار چندان مشکلی هم نیست . تنها باید با خود به این نتیجه و جمع بندی برسید که اولا محصولات  و خدمات شما چیست ، انتظارتان از خودتان چیست ، چه جوامعی را می خواهید به عنوان مشتریان خود هدف قرار دهید ، به دنبال چه دستاورد و خواسته هایی هستید ، نمونه های موفق و نا موفق اطراف شما کدامند  و … پس از جمع بندی  و با مشاوره طراحان حرفه ای و بدون تعجیل برای رفتن راه چند ساله بصورت یک شبه حتما موفق خواهید شد.

طرح صنعتی در ایران به شکل ظاهری محصول که دارای طراحی و نو آوری در ظاهر کالا (بدون در نظر گرفتن کاربری محصول )گفته می شود، ثبت طرح صنعتی در اداره کل مالکیت های صنعتی زیر نظر قوه قضائیه صورت می گیرد.
ثبت طرح صنعتی کلیه محصولاتی که در شکل ظاهری آنها دارای تفاوتی با دیگر محصولات موجود در بازاز باشد که دارای اوصافی همچون نو آوری در شکل و ظاهر محصول بدون در نظر گرفتن کاربری محصول بوده و یا اینکه محصولاتی که دارای اصالت در ساخت بوده میتوان ثبت و سند انحصاری کردن محصول را دریافت نمود، که پیرو صدور گواهی ثبت میتوان از قوانین و مقررات حمایتی قوه قضایئه برای جلوگیری از کپی رایت بهرمند گردید.

قوانین طرح صنعتی

جزئی از قوانین و مقررات طرح صنعتی این است که در صورت کپی برداری میتوان ادعای ضرر و زیان و توقیف اموال تولید شده پیروه قانون نمود. و در صورت تکرار حکم جلب فرد متخطی را دریافت نمود. و یا اینکه در صورت پخش محصول در بازار دستور جمع محصولات پخش شده و محاصبه زیان وارده را نمود.

ثبت شکل محصول به دو شکل صورت می گیرد ، 1 بنام شرکت 2 بنام شخص
مدارک مورد نیاز شرکت برای ثبت طرح صنعتی
کپی مدارک شناسائی مدیر عامل و دارندگاه حق امضاء
کپی مدارک ثبتی شرکت (روزنامه رسمی تاسیس و تغییرات ها..)

‎فصل دوم – طرحهاي صنعتي

ماده 20- از نظر اين قانون‌، هرگونه تركيب خطوط يا رنگها و هرگونه شكل سه‌بعدي با خطوط‌، رنگها و يا بدون آن‌، به‌گونه‌اي كه تركيب يا شكل يك فرآورده صنعتي يا محصولي از صنايع دستي را تغيير دهد، طرح صنعتي است‌. در يك طرح صنعتي تنها دسترسي به يك نتيجه فني بدون تغيير ظاهري مشمول حمايت از اين قانون نمي‌باشد.
‎‎‎ماده 21 - طرح صنعتي زماني قابل ثبت است كه جديد و يا اصيل باشد. طرح صنعتي زماني جديد است كه ازطريق انتشار به طور محسوس و يا ازطريق استفاده به هرنحو ديگر قبل از تاريخ تسليم اظهارنامه يا برحسب مورد قبل از حق تقدم اظهارنامه براي ثبت در هيچ نقطه‌اي از جهان براي عموم افشاء نشده باشد. مفاد قسمت اخير
بند(هـ) و بند(و) ماده(4) اين قانون درخصوص طرحهاي صنعتي نيز قابل اعمال است‌.
‎‎‎ماده 22 - اظهارنامه ثبت طرح صنعتي كه به اداره مالكيت صنعتي تسليم مي‌شود، همراه نقشه‌، عكس وسايرمشخصات‌گرافيكي‌كالا كه‌تشكيل‌دهنده طرح صنعتي هستند و ذكر نوع فرآورده‌هايي كه طرح صنعتي براي آنها استفاده مي‌شود، خواهد بود. اگر طرح صنعتي سه بعدي باشد، اداره مالكيت صنعتي مي‌تواند نمونه واقعي يا ماكتي از آن را نيز به همراه اظهارنامه درخواست نمايد. اظهارنامه مشمول هزينه مقرر براي تسليم آن خواهد بود.
‎‎‎اظهارنامه بايد در بردارنده مشخصات طرح باشد و درمواردي كه متقاضي همان طراح نيست‌، اظهارنامه بايد به همراه مدركي باشد كه ذي‌حق بودن متقاضي را براي ثبت طرح صنعتي ثابت نمايد.
‎‎‎ماده 23 - مفاد مواد (5)، (9) و بند (ج‌) مواد(11)و(15) اين قانون درخصوص طرحهاي صنعتي نيز قابل اعمال است‌.
‎‎‎ماده 24 - دو ياچند طرح صنعتي را مي‌توان در يك اظهارنامه قيد و تسليم نمود، مشروط بر آن‌كه مربوط به يك طبقه‌بندي بين‌المللي و يا مربوط به يك مجموعه يا تركيبي از اجزاء باشد.
‎‎‎ماده 25 - ممكن است ضمن اظهارنامه درخواست شود كه انتشار آگهي ثبت طرح صنعتي از تاريخ تسليم اظهارنامه حداكثر تا دوازده ماه و يا اگر ادعاي حق تقدم شده است از تاريخ حق تقدم به تأخير افتد.
‎‎‎ماده 26 - متقاضي مي‌تواند تا زماني كه اظهارنامه در جريان بررسي است‌، آن را مسترد نمايد.
‎‎‎ماده 27 - بررسي‌، ثبت و انتشار آگهي طرح صنعتي به ترتيب زير خواهد بود:
‎‎‎الف - تاريخ اظهارنامه همان تاريخ تسليم آن به اداره مالكيت صنعتي است‌، مشروط بر اين كه در زمان تسليم‌، اظهارنامه حاوي كليه اطلاعاتي باشد كه شناسايي متقاضي و همچنين نمايش گرافيكي كالاي متضمن طرح صنعتي را ميسر سازد.
‎‎‎ب - اداره مالكيت صنعتي پس از وصول اظهارنامه‌، آن را ازنظر مطابقت با مفاد ماده (22) و نيز اين‌كه طرح صنعتي مذكور، وفق مقررات مندرج در ماده (20) و بند (و) ماده (4) و مقررات مربوط مي‌باشد، بررسي مي‌كند.
‎‎‎ج - درصورتي كه اداره مالكيت صنعتي تشخيص دهد شرايط موضوع بند (ب‌) اين ماده رعايت شده است طرح صنعتي را ثبت و آگهي مربوط را منتشر و گواهي ثبت آن را به نام متقاضي صادر مي‌نمايد در غير اين‌صورت اظهارنامه را مردود اعلام مي‌كند.
‎‎‎د - هرگاه درخواستي طبق ماده (25) ارائه شده باشد، پس از ثبت طرح صنعتي‌، نمونه طرح و مفاد اظهارنامه منتشر نمي‌شود. در اين صورت اداره مالكيت صنعتي‌، يك آگهي حاوي تأخير انتشار طرح صنعتي مذكور و اطلاعات مربوط به هويت مالك طرح ثبت شده و تاريخ تسليم اظهارنامه و مدت تأخير مورد درخواست و ساير امور ضروري را منتشر مي‌كند. پس از انقضاء مدت تأخير درخواست شده‌، اداره مالكيت صنعتي آگهي طرح صنعتي ثبت شده را منتشر خواهد كرد. رسيدگي به دعوي راجع به يك طرح صنعتي ثبت شده درمدت تأخير انتشار آگهي مشروط به آن است كه اطلاعات مندرج در دفاتر ثبت و اطلاعات مربوط به پرونده اظهارنامه به شخصي كه عليه او دعوي اقامه مي‌شود به طور كتبي ابلاغ شده باشد.
‎‎‎ماده 28 - حقوق ناشي از ثبت طرح صنعتي‌، مدت اعتبار و تمديد آن به شرح زير است‌:
‎‎‎الف - بهره‌برداري از هر طرح صنعتي كه در ايران ثبت شده باشد، توسط اشخاص‌، مشروط به موافقت مالك آن است‌.
‎‎‎ب - بهره‌برداري از يك طرح صنعتي ثبت شده عبارت است از: ساخت‌، فروش و وارد كردن اقلام حاوي آن طرح صنعتي‌.
‎‎‎ج - مالك طرح صنعتي ثبت شده‌، مي‌تواند عليه شخصي كه بدون موافقت او افعال مذكور در بند (ب‌) اين ماده را انجام دهد يا مرتكب عملي شود كه عادتاً موجبات تجاوز آينده را فراهم آورد، در دادگاه اقامه دعوي نمايد.
‎‎‎د - مدت اعتبار طرح صنعتي پنج سال از تاريخ تسليم اظهارنامه ثبت آن خواهد بود. اين مدت را مي‌توان براي دو دوره پنجساله متوالي ديگر پس از پرداخت هزينه مربوط تمديد نمود. پس از انقضاء هر دوره كه از پايان دوره شروع مي‌شود، يك مهلت شش ماهه براي پرداخت هزينه تمديد گرديده و همچنين جريمه تأخير در نظر گرفته خواهد شد.
‎‎‎ماده 29 - هر ذي‌نفع مي‌تواند از دادگاه ابطال ثبت طرح صنعتي را درخواست نمايد. در اين صورت بايد ثابت كند كه يكي از شرايط مندرج در مواد(20)و(21) رعايت نشده است و يا كسي كه طرح صنعتي به نام وي ثبت شده پديدآورنده آن‌طرح يا قائم‌مقام قانوني او نيست‌. مفاد قسمت‌اخير ماده(18) دراين خصوص نيز اعمال مي‌شود.

کد اقتصادی در سال 73 برای هرشرکتی که به شکل افراد حقوقی یا حقیقی به ثبت میرسد که یک نوع کد شناسایی است که 12رقمی می باشد و با عدد 4 شروع می شود،طبق ماده 169 قانون مالیاتی که در سال 80 مصوب شده است شرکتهای ثبت شده مستلزم به دریافت کد اقتصادی می باشد .

دلایل اخذ کد اقتصادی :

-کد اقتصادی لازم برای مشخص شدن چگونگی فعالیت و ارائه قراردادها
-از آنجایی که زمینه فعالیت های اقتصادی بسیار وسیع و گسترده می باشد،با استفاده از کد اقتصادی می توان به شناخت افراد دارای مجوز در این زمینه پرداخت تا هم از تخلف جلوگیری شود و هم فعالان در این زمینه به پرداخت مالیات بپردازند.
-کد اقتصادی لازم برای اخذ کارت بازرگانی
-کد اقتصادی برای کارهای تجاری شرکت الزامیست :

کد اقتصادی برای به دست آوردن سود و محاسبه مالیات و محاسبه راحت دفاترقانونی باید روی فاکتور ها درج شود.
در ادامه به صورت مختصر به شناخت چند واژه می پردازیم :

اشخاص مکلف به اخذ کد اقتصادی

اشخاص حقیقی که در واردات و صادرات مشغول بوده و دارای مجوز فعالیت یا پروانه کسب از مراجع مربوطه بوده و دارای محل تجاری می باشند مکلف به اخذ کد اقتصادی می باشند.
_مجوز فعالیت با توجه به فعالیت اقتصادی هر فرد از طرف مرجه ذیصلاح مورد نظر تایید و دارای پروانه می باشد.
_محل فعالیت تجاری از طرف مراجع قانونی و یا شهرداری به عنوان محل فعالیت شناخته شده که شخص با توجه به زمینه فعالیت خود که با مجوز و یا بی مجوز است شروع به فعالیت می کند.
کد اقتصادی این افراد شامل عکس 3 در2 شخص، نام و نام خانوادگی، کد اقتصادی نشانی محل فعالیت تجاری و شماره حوزه مالیاتی می باشد.
اشخاص حقوقی ای که در واردات و صادرات و توزیع مشغول به کار هستند هم مکلف به اخذ کد اقتصادی می باشند.
کد اقتصادی این دسته مانند همان اشخاص حقیقی می باشد با این تفاوت که عکس ندارد و نوع شخص درج شده است و همچنین به صورت لیزری صادر خواهد شد

اشخاص غیر مکلف به اخذ کد اقتصادی :

اشخاص حقیقی که به فعالیت هنری می پردازند مانند: فیلمسازی ، طراحی ، ، نویسندگی ، ترجمه کتاب ، و ویراستاری و ....
فعالیت های تحقیقی و مشاوره ای مانند مراکز آموزشی و یا اعضای هیئت علمی دانشگاه ها
فعالیت های پیمانکاری به شرط بالا نرفتن مبلغ دریافتی کل از پنجاه میلیون ریال
مساجد

مدارک لازم برای اخذ کد اقتصادی(شخص حقوقی) :

1-اصل و کپی مدارک ثبتی شرکت (اساسنامه،تقاضانامه و شرکت نامه یا اظهارنامه ی ثبتی )
2-اصل و کپی روزنامه ی تاسیس شرکت
3-اصل و کپی روزنامه ی آخرین تغییرات شرکت
4-کپی از آگهی تاسیس شرکت
5-اصل و کپی سند مالکیت یا اجازه نامه ی شرکت(دارای کد رهگیری و هلوگرام)
6-مهرشرکت
7-قبض تلفن
8-کپی مدارک شناسایی مدیرعامل،اعضای هیئت مدیره (شناسنامه،کارت ملی)
9-گواهی امضا صاحب یا صاحبان حق امضا شرکت(ازدفتراسنادرسمی)
10-تکمیل فرم اصل مربوط به کد اقتصادی

مدارک لازم برای اخذ کد اقتصادی(شخص حقیقی) :

1-در خواست کتبي از طرف شخص
2-کپي از پروانه کسب
3-کپي کامل از صفحات شناسنامه
4-سه قطعه عکسس 3در2متقاضی
5-تکمیل فرم اصل مربوط یه کد اقتصادی

تخلفات کد اقتصادی :

استفاده اشخاص حقیقی و حقوقی از کد اقتصادی سایرین خلاف قوانین بوده و تعلق مالیاتی متوجه شخصی که کد اقتصادی به او تعلق دارد می شود.
هرگونه جعل و تقلب و سو استفادهاز کد اقتصادی خلاف قوانین بوده که منجر به برخورد می شود
اگر جهت درج کد اقتصادی فروشنده مبلغ اضافه ای دریافت شود و یا کد اقتصادی خریدار درج نشود تخلف محصوب شده و شامل برخورد قانونی می شود
زمانی که فروشنده هنگام معامله از دادن کد اقتصادی خود خودداری کند و شرط ارائه ی آن را پرداخت مبلغ بیشتری قرار دهد خرید از آن به شرط گزارش معامله و ندادن کد اقتصادی توسط فروشنده به اداره ی مالیاتی به صورت کتبی کمتر از یک ماه بلامانع است.

جرایم تخلفات کد اقتصادی :

عدم رعایت قوانین مانند خود داری از صدور صورت حساب،عدم درج کد اقتصادی وبی اعتنایی به دفاتر مالیاتی از این لحاظ طبق ماده ی 8 قانون تعزیرات شامل جرایم زیر می شود :
بار اول 2 برابر مبلغ معامله
بار دوم تعطیلی محل کسب و جلوگیری از فعالیت مربوطه به مدت 3ماه
بار سوم حبس از 3تا6 ماه برای شخص متخلف و همچنین برای اشخاص حقوقی شامل مدیر و مسئولان ذیربط می شود,

همانطور که می دانیم برای حفظ چرخه اقتصادی کشور حقوق دولت باید به شکل مالیات پرداخت شود که اظهارنامه مالیاتی مبحثی در این قالب است که پرداخت مالیات را با توجه به درآمد افراد درنظر می گیرد.اظهارنامه مالیاتی فرم هایی است که به صورت پیوسته از سوی سازمان مالیاتی در اختیار متقاضیان قرار می گیرد و افراد باید با داشتن کد اقتصادی 16رقمی اطلاعات خود را از طریق پیش ثبت نام در سامانه ی مالیاتی وارد و اقدام گرفتن اظهارنامه مالیاتی نمایند.
تمامی اشخاص اعم از حقیقی و حقوقی باید با توجه به درآمد خود به پرداخت مالیات اقدام کنند و توسط این اشخاص اظهارنامه مالیاتی با اعتراف بر میزان درآمد اشخاص تکمیل شده و به اداره مالیاتی باید تحویل داده شود.اگر اشخاص میزان مالیات خود را به صورت واضح بیان کنند و هیچ گونه شک و شبه ای درآن وجود نداشته باشد میزان مالیات اعلام شده درست تشخیص داده شده و به همان مقدار پرداخت مالیات آن شخص منظور می گردد.اما اگر اظهارنامه به صورت صحیح اعلام نشود میزان مالیات به صورت علی الراس تشخیص داده می شود

علی الراس چیست ؟

زمانی که درستی اظهارنامه توسط ممیز رد میشود یعنی پس از دادن اظهارنامه مالیاتی به اداره ی مالیات ناصحیح بودن آن تشخیص داده شود مالیات آن شرکت به صورت خود جوش محاسبه می شود.
دلایل علی الراس شدن :

1-حساب سود و زیان و تراز نامه در آن وجود نداشته باشد.
2-مدارک و گزارشات موردنظر باتوجه به درخواست ممیز ارائه نشود.
3-اگر مدارک داده شده ازنظر اداره ی مالیاتی غیرقابل رسیدگی باشد به این معنی دفاتر مورد قبول باشد اما هزینه های دفاتر مورد قبول نباشد .
-اگر در محاسبه سود و زیان اشتباه شده باشد با ارائه ی مدارک لازم به مدت یک ماه از تاریخ انقضای تسلیم اظهارنامه تا رفع اشتباهات زمان داده می شود.
بنابراین باید در درستی اظهار نامه مالیاتی تمام تلاش خود را صرف کرده چون شیوه ی ارائه ی اظهار نامه به صورت خود اظهاری می باشد پس شخص با قید کردن میزان درآمد خود مالیات لازمه را پرداخت می نماید.
افرادی که ملزم به تنظیم و تسلیم اظهارنامه مالیاتی هستند :

1-تمام اشخاصی که به صورت حقیقی یا حقوقی به فعالیت خود مشغولند
2- اشخاصی که در ایران اقامت دارند و داخل یا خارج از کشور دارای فعالیت هستند
3-اشخاصی که خارج از ایران اقامت دارند و درآمد وفعالیت آنها از طریق ایران می باشد
4-تمامی اشخاص غیرایرانی چه به صورت حقوقی و چه به صورت حقیقی در ایران فعالیت دارند و از طرق ارائه ی تعلیمات،واگذاری امتیازات و ... موفق به کسب درآمد شدند
افرادی که ملزم به تنظیم و تسلیم اظهارنامه مالیاتی نیستند :

1- شهرداری
2-سازمان هایی که دولت بودجه ی آن هارا مشخص می کند
3-موسسات و وزارت خانه های دولتی
تاریخ و محل تسلیم اظهارنامه مالیاتی اشخاص حقوقی:

اشخاص حقوقی باید اظهارنامه ی خو را به همراه دفاتر و مدارک نهایتا تا 4ماه پس از سال مالیاتی به اداره ی مالیاتی تسلیم و مالیات تعلق گرفته را پرداخت کنند.
سال مالیاتی و موعد تسلیم اظهارنامه مالیاتی :

سال مالیاتی از اول فروردین ماه هـر سـال شـروع و بـه آخر اسفند همان سال ختم میشود و اما اشخاص حقوقی که سال مالی آنها بـه موجب اساسنامه با سال مالیاتی هم خوانی نداشته باشد درآمد سال مالی آنها به جاي سال مالیاتی براساس تشخیص اداره مالیات موعد تسلیم اظهارنامه و پرداخـت مالیات آنها چهارماه پس از سال مالی میباشد.

اظهارنامه عدم فعالیت :

اگر اشخاص حقیقی و یا حقوقی پس از ثبت شرکت هیچ گونه فعالیتی نداشته باشند بازهم باید اظهارنامه و دفاتر خود را تیرماه هرسال به صورت سفید تحویل دهند و اگر سازمانی با داشتن فعالیت،اظهارنامه و دفاتر خود را یه صورت سوری و برای نشان دادن عدم فعالیت خود سفید تحویل دهد به دلیل تخلف شامل علی الراس می شود., ,

در سال های اخیر سیاست های اقتصادی کشور در چهار چوب برنامه های توسعه اقتصادی به سوی خصوصی سازی گام بر می دارد و واگذاری فعالیت ها به بخش خصوصی مستلزم آن است که افراد به تأسیس شرکت ها مختلف مبادرت نمایند و با انجام فعالیت های تجاری در نظر گرفته شده باعث کاهش تصدی گری دولت در امور اقتصادی شوند این مهم بر عهده اداره ثبت شرکت ها موسسات غیر تجاری است تا شرکت ها با طی مراحل اداری مطابق مقررات و مواد قانونی به ثبت برسند.

شرکت از زمانی تشکیل می شود که دو یا چند نفر قصد تشکیل آن را داشته باشند بنابراین قصد و نیت ایشان ملاک تشکیل است اما از نظر مقررات و ضوابط طی نمودن مراحلی چند جهت تأسیس یک شرکت یا مؤسسه ضروری است تا این شرکت بر روی کاغذ نوشته شود و در دفاتر اداره ثبت شرکت ها ثبت گردد ماده 20 قانون تجارت انواع شرکت های تجاری را به هفت قسم تقسیم می کند.1-شرکت های سهامی2-شرکت با مسئولیت محدود3-تضامنی 4-مختلط سهامی 5-مختلط غیر سهامی 6-شرکت نسبی 7- شرکت تعاونی تولید و مصرف که ثبت این نوع شرکت ها در تهران بر عهده اداره ثبت شرکت ها و در شهرستان در اداره ثبت مرکزی است.

مدارک مورد نیاز جهت تأسیس شرکت:

شرکت با مسئولیت محدود: مطابق با ماده 27 قانون تجارت شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده است و هر یک از شرکاء بدون این که سرمایه به سهام و یا قطعات سهامی تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت می باشد. مدارک مورد نیاز جهت تأسیس شرکت با مسئولیت محدود: الف )دونسخه تقاضانامه ب ) دو نسخه صورت شرکتنامه ج ) دو نسخه اساسنامه د ) دو نسخه صورت جلسه مجمع عمومی و مؤسسین ه) کپی برابر اصل شده شناسنامه مؤسسین و چنانچه هیأت مدیره نیز خارج از شرکاء باشند کپی برابر اصل شده شناسنامه اعضاء هیأت مدیره نیز الزامی است و هر گاه موسسین شرکت اشخاص حقوقی باشند آخرین تغییرات مدیران و سرمایه شرکت که در روزنامه رسمی درج گردیده است همراه با برگه معرفی نامه نماینده نیز ضمیمه مدارک دیگر می گردد.

شرکت های سهامی عام:

مدارک لازم برای ثبت شرکتهای سهامی عام شامل مدارک قبل از پذیره نویسی؛ و مدارک بعد از پذیره نویسی می باشد. مدارک قبل از پذیره نویسی؛ دو نسخه اظهار نامه به انضمام دونسخه طرح، اساسنامه و دو نسخه اعلامیه پذیره نویسی همراه با کپی مصدق شناسنامه های موسسین و گواهی بانکی که در قانون تجارت تصریح شده است که مؤسسین 20% از کل سرمایه را تعهد می نمایند و 35% از 20% را واریز و گواهی بانکی ارائه می دهند. هر چند مؤسسین می توانند بیش از 20% از کل سرمایه را تعهد نماید ولی نباید کمتر از آن چه در قانون تجارت قید شده است. اظهار نامه عیناً اظهار نامه شرکت های سهامی خاص می باشد که باید تا بند 9 آن کامل شود. بندهای بعد از آن بعد از پذیره نویسی کامل می شود حداقل سرمایه نیز 5 میلیون ریال می باشد. برای اطلاع از مطالب طرح اساسنامه و اعلامیه پذیره نویسی به ماده 8 و 9 قانون تجارت مراجعه نمائید.

مدارک بعد از پذیره نویسی:

دو نسخه اظهار نامه که تمام بندهای آن کامل شده باشد نام مؤسسین جدید در اظهار نامه وارده توسط تمامی سهامداران امضاء شده باشد، دو نسخه اساسنامه ، دو نسخه صورت جلسه مجمع عمومی موسسین و هیأت مدیره که کارهایی همانند صورت جلسات شرکت های سهامی خاص تکمیل می گردد با این تفاوت که دو روزنامه کثیرالانتشار برای چاپ آگهی های شرکت در نظر گرفته می شود کپی برابر اصل شده مؤسسین و بازرسان همراه با گواهی بانکی مبنی بر پرداخت حداقل 35% از کل سرمایه و همچنین صفحات در روزنامه ای که اعلامیه پذیره نویسی در آن چاپ شده است.

مؤسسات غیر تجاری:

مؤسسات غیر تجاری مؤسساتی هستند که فعالیت تجاری انجام نمی دهند بر طبق ماده 1 آئین نامه اصلاحی ثبت تشکیلات و مؤسسات غیر تجاری مقصود کلیه تشکیلات و مؤسسات است که برای مقاصد غیر تجاری از قبیل امور علمی و ادبی یا امور خیریه و امثال آن تشکیل
می شود اعم از آنکه مؤسسین و تشکیل دهندگان قصد انتفاع داشته و یا نداشته باشند. مدارک مورد نیاز دو نسخه تقاضا نامه همراه با دو نسخه اساسنامه و صورت جلسه مجمع عمومی مؤسسین، کپی مصدق شناسنامه مؤسسین، تقاضانامه حاوی مشخصات نام، موضوع، تابعیت، مرکز، اسامی مؤسسین، تاریخ تشکیل مدیر، یا مدیران اشخاصی که در مؤسسه حق امضاء دارند، دارائی مؤسسه، آدرس شعبه نام مدیر، مدیران شعبه می باشد که توسط مؤسسین امضاء می شود. در نسخه اساسنامه که تمام صفحات آن تمام مؤسسین امضاء می گردد و در صورت جلسه مجمع عمومی مؤسسین مدیران و صاحبان امضاء مجاز تعیین می گردد مؤسساتی که فعالیت آنها مشمول بند الف ماده 2 آئین نامه اصلاحی ثبت تشکیلات و مؤسسات غیر تجاری شود( ماده 2 بند الف مؤسساتی که مقصود از تشکیل آن جلب منافع و تقسیم آن بین اعضاء خود نباشد) بر طبق بند ماده 6 همان آئین نامه باید از شهربانی مجوز دریافت نماید.

مراحل اداری:

متقاضی پس از آنکه تصمیم به ثبت هر یک از انواع شرکت را گرفت، به حسابداری اداره مراجعه می کند و مدارک شرکت مورد نظر را خریداری و به ترتیبی که در فوق اشاره شد، کامل می کند و تمام مدارک را در داخل یک پوشه پانچ می کند. متقاضی دوباره به حسابداری مراجعه می کند و فیش تعیین نام را دریافت و به شعبه بانک ملی اداره که فقط برای امور ثبتی اختصاص دارد مراجعه و فیش تعیین نام را پرداخت می نماید مؤسسات و شرکت های تعاونی فاقد فیش تعیین نام می باشند. متقاضی نامهای درخواستی خود را بر روی برگه ای
می نویسد و بعد پرونده را به کارشناس بررسی کننده پرونده تحویل می دهد کارشناس پرونده را از نظر محتویات و کامل بودن مدارک چک می کند و بعد پرونده در اختیار کاربران کامپیوتر قرار می گیرد.کاربران کامپیوتر تمام محتویات پرونده شامل مشخصات اساسنامه، شرکت نامه ، تقاضانامه و صورت جلسات را وارد سیستم می کنند بعد از آنکه محتویات مدارک وارد سیستم شد به متقاضی که در خواست داده می شود که دستیابی به محتویات پرونده در قسمت های مختلف اداری از طریق وارد کردن که درخواست امکان پذیر است. متقاضی همراه با پرونده به واحد تعیین نام مراجعه می کند و کارشناس تعیین نام پس از جستجو در کامپیوتر نام های درخواستی متقاضی را جستجو می کند. به ترتیب اولویت یکی از نام ها را برای او تعیین می کند در این قسمت کارشناس پرونده مشخص می شود و محتویات پرونده از طریق کامپیوتر برای کارشناس تأسیس ارسال می گردد و همزمان متقاضی نیز با اصل پرونده بر کارشناس مربوطه مراجعه می نماید. کارشناس تأسیس همزمان محتویات و مدارک شرکت را با توجه به نوع آن چک می کند علاوه بر آنکه منع قانونی نداشته باشد موظف است تمام محتویات پرونده را نیز در داخل سیستم چک کند. که مبادا در فعالیت شرکت و محتویات غلط املائی داشته باشد ریاست اعضاء میزان سرمایه و سهام و یا سهم شرکت با اوراق مغایرت داشته باشد. اگر ایرادات در محتویات داخل سیستم مشاهده شود کارشناس ایرادی می زند و متقاضی به کار برخورد مراجعه می کند و کارشناس تعیین نام پس از جستجو در کامپیوتر نام های در خواستی متقاضی را جستجو می کند. به ترتیب اولویت یکی از نام ها را برای او تعیین می کند در این قسمت کارشناس پرونده مشخص می شود و محتویات پرونده از طریق کامپیوتر برای کارشناس تأسیس ارسال می گردد و همزمان متقاضی نیز با اصل پرونده بر کارشناس مربوطه مراجعه می نماید. کارشناس تأسیس همزمان محتویات و مدارک شرکت را با توجه به نوع آن چک می کند علاوه بر آنکه منع قانونی نداشته باشدموظف است تمام محتویات پرونده را نیز در داخل سیستم چک کند. که مبادا در فعالیت شرکت با اوراق مغایرت داشته باشد. اگر ایرادات در محتویات داخل سیستم مشاهده شود کارشناس ایرادی می زند و متقاضی به کار برخورد مراجعه می کند که نواقص و ایرادات را رفع کند و دوباره برای کارشناسی ارسال نماید. در این قسمت است که اگر نوع شرکت سهامی خاص باشد متقاضی برای تهیه گواهی بانکی باید اقدام کند واگر سهامی عام باشد کارشناس اجازه پذیره نویسی را صادر می کند همچنین اگر موضوع فعالیت نیز احتیاج به مجوز داشته باشد توسط کارشناس استعلام صادر می شود. در غیر این صورت مراحل اداری انجام می گیرد. مراحل اداری موارد فوق منوط به تهیه مدارک و طی شدن مراحل خود را دارد.
هر گاه کارشناسی منع قانونی در پرونده ها مشاهده نکرد. آگهی تأسیس را از طریق سیستم صادر می کند؛ «قبل از مکانیزه شدن واحد تأسیس آگهی تأسیس بررسی اوراق خاص توسط کارشناس تهیه می گردید.» وآن را تأیید می کند و متقاضی را به اتاق رئیس اداره برای گرفتن امضاء راهنمایی می کند. همزمان محتویات پرونده نیز از طریق کامپیوتر برای رئیس اداره ارسال می شود. بعد از تأیید رئیس محتویات پرونده نیز از طریق سیستم برای کارشناس عودت داده می شود. کارشناس یک نسخه از تمام مدارک ثبتی را مهر نسخه اداره می زند، حق ثبت شرکت را نیز با توجه به میزان سرمایه شرکت تعیین می نماید را از طریق سیستم صحت مدارک ارسالی را تأیید به حسابداری ارسال می نماید در حسابداری حق ثبت، حق الدرج آگهی شرکت در روزنامه کثیرالانتشار اخذ می گردد و محتویات پرونده به قسمت ثبت دفاتر مراجعه نماید مدارکی را که مهر نسخه ادراه دارد را در داخل پرونده جداگانه ای همراه با آگهی تأسیس قرار دهد. و به مسئول ثبت دفاتر تحویل می دهد در این قسمت است که به شرکت شماره ثبت داده می شود. مشخصات و محتویات در دفاتر مخصوص ثبت می شود ذیل دفتر توسط فردی که مجاز به امضاء آن است امضاء می شود و آگهی تأسیس در قسمت دبیرخانه مهر و شماره می شود و یک نسخه از آگهی تأسیس به متقاضی برای درج در روزنامه رسمی داده می شود و از هر یک از مدارک یک نسخه به متقاضی داده می شود مهر اداره برای آن زده می شود و به این ترتیب شرکت به ثبت می رسد.